Geplaatst Ik zou nu eigenlijk op een ander paard rijden, omdat Zippo (het andere paard) het beste Engels geschoolde paard is dat ze hebben, maar hij kan enkele maanden niet bereden worden, omdat hij de ziekte van lyme heeft opgelopen
Jammer, maar aan de andere kant was het erg fijn om weer op mijn maatje Sonny te rijden. Sonny stond al snel weer te pitten tijdens het groomen, maar het is me gelukt om hem in iets minder dan een uur helemaal rij-klaar te hebben. Het rondleiden ging best goed ... totdat ik zelf het gevoel kreeg dat het goed ging en hij prompt bleef staan terwijl ik doorliep.
Het opstijgen ging al iets soepeler dan vorige keer, maar de eerste minuut kon ik hem met geen mogelijkheid naar de hoefslag krijgen ... gelukkig besloot Sonny al snel om toch maar rustig over de hoefslag te kuieren. Helaas voor hem vond ik het zo rustig, dat ik besloot om het zweepje waarmee ik deze keer "bewapend" was maar eens te gebruiken ~~}> Ik raakte hem nauwelijks aan, maar Sonny was diep onder de indruk ... al was ik waarschijnlijk verbaasder over hoe snel hij ineens kon.
Na een tijdje vroeg mijn instructrice of ik wilde draven ... nou, dat hoefde ze natuurlijk geen twee keer te zeggen!
Het voelde eerst heel vreemd, maar wat bleek nou: meneer, had mijn hulpen opgevat als instructies voor een jog! Gelukkig was het niet moeilijk om hem in een normale draf te krijgen en het lichtrijden was ik nog niet geheel verleerd. Ik voelde het wel al snel in mijn rug en het verschil bij het van hand veranderen was erg duidelijk, terwijl ik me daar niks kan over herinneren. 
Ik dacht eigenlijk dat dat het wel zou zijn, maar ineens vroeg mijn instructrice hoe dapper ik me voelde. Dus ik zei maar snel dat ik me dapper genoeg voelde, want ik wist natuurlijk best waar ze op hintte ... Het viel eerst nog best tegen, want wat bleek, ik was weer eens aan het western rijden ... een lope deze keer.
Maar met een beetje uitleg kon ik aan Sonny duidelijk maken wat ik van hem wilde en hebben we dus echt gegaloppeerd! Ik kon mezelf wel een beetje heen en weer voelen schuiven, maar ik ben er in ieder geval niet van afgevallen ofzo.Na de les stonden Sonny en ik allebei flink te puffen (en ik te hijgen
), maar voordat ik kon uitrusten moest mijn maatje natuurlijk eerst verzorgd worden. Ik moet eerlijk zeggen dat het me zwaar viel, want ik was zo overhit/uitgedroogd dat ik bijna van mijn stokje ging, maar dat is gelukkig niet gebeurd ... volgende keer dus maar een grote fles water mee.Maar ik heb genoten ... en kan nu alleen maar hopen dat ik donderdag geen spierpijn meer heb, want mijn liezen zijn nog steeds erg pijnlijk!
De foto's staan op: [HAW]Mijn "Tweede" Rijles
... maar weer rijden is echt geweldig! 
) 
