Ikke natuurlijk kei zenuwachtig. Dit zou namelijk de eerst e keer zijn dat Dusica met mij ergens anders zou gaan rijden en dan ook nog bij vreemde paarden en vreemde mensen.
's Morgens om 9 uur op stal. Eerst nog even lekker poetsen (Dusi was nog lekker schoon, maar mijn zadel dus niet) en dan samen met nog iemand van onze stal de paarden in de trailer zetten. Ook dit had ik nog nooit gedaan. Ik loop dus met een los touwtje de trailer in en madam sjokt gewoon achter me aan.


Daarna op naar Wanroy. De staleigenaar reed ons, want wij hebben nl geen E rijbewijs

Daar aangekomen, ons gemeld en toen konden we meteen gaan inrijden.
Gewoon buiten op het veld. Heel relaxed en lekker proesten.
Na 20 minuutjes mochten we naar binnen en daar stond dus niet Mieke of Joyce, maar Barbara Koot.
We waren met 5 man en na vijf minuutjes rijden haalde ze om de beurt iemand apart voor 10 minuten. Wauw, wat kun je in 10 minuten moe worden. Ze zag meteen waar je problemen mee had en op wat voor niveau je reed. Heel rustig uitleggen wat te doen en waar aan te werken en je aan het werk zetten. Ze had alleen niet door dat ik een Lipizzaner reed (een zwarte????


Heb lekker veel geleerd die dag en heb een reuze goede zin eraan overgehouden.
(Oeps, beetje langer dan ik had verwacht
