Geplaatst We besloten om naar de Duiventoren te rijden. Dat is een bos aan de andere kant van het dorp en is toch zeker drie kwartier stappen voordat we er zijn.
Laiser startte weer over enthousiast en demonstreerde de snelwandelknop. Derek liep er rustig achteraan.
(Doe maar gek, direct heb je me toch weer nodig omdat je niet verder durft
)Zoals te verwachten was vloog Laiser weer helemaal op de rem toen we de bosweg uit waren en richting de 80kmweg reden. Hij keek achterom naar Derek en leek bijna te vragen of hij hem even wilde helpen. (De held op sokken
)Derek was de beroerdste niet en liep Laiser voorbij zodat Laiser als een klein kind achter hem aan kon sjokken. (Detail Derek is een heel klein paardje (als het al geen E-pony is) en Laiser is dus een reus daarbij vergeleken met zijn 1.77m
)We reden een heel eind en er was niets aan de hand af en toe wat engs zoals witte strepen met voetvretertjes er in verstopt, maar over het algemeen ging het prima. Totdat Derek even wilde klieren en weigerde om verder door te lopen en terug wilde. Laiser meteen in de stress en kende alleen nog maar de omdraaibeweging en de ik-wil-weg-rennen-maar durf-niet-alleen-houding. Steef heeft toen Derek even hartig gesproken en besloot er maar even naast te gaan lopen, zodat Laiser niet nog verder over de rooie werd geholpen. Want Laiser durfde niet meer gewoon te volgen. Dus zei zij dat zij wel af zou stappen en ze zou Laiser wel even meenemen. Ze had de teugels nog niet vast of meneer liep al met haar mee. (Al probeerde bij wel haast in haar broekzak te kruipen want er was iets heel eng, hij wist wel niet wat, maar het was heel eng)
Een stukje verder zat Steef weer in het zadel en reden we verder. Om bij het bos te komen moesten we een brug over met een 80kmweg en dat had Laiser nog nooit gedaan. Derek heeft dat wel vaker gedaan, maar vond het toch wel weer even spannend. Steef had geen zin in zenuwachtige paarden dus nam die van haar aan de hand mee en ging tussen Laiser en Derek lopen. En wat denk je dat Laiser doet?
Die liep heel voorzichtig mee en duwde zachtjes zijn neus tegen Steefs arm, alsof hij wilde zeggen: "Wil je alsjeblieft mij vasthouden, ik vind het zo spannend?" Steef begreep zijn gebaar en pakte even zijn teugel vast
. En het gekke is dan durft hij het wel. Laiser heeft echt iemand nodig die hem helpt als ik op zijn rug zit. Hij durft het al wel veel beter, want ik kan gewoon blijven zitten en na een paar meter vasthouden door een mens op de grond durft hij ook weer verder, maar toch.(Maar goed ik mag niet klagen, want toen ik hem net had zou hij voor dit soort dingen gaan steigeren en compleet doorflippen. Nu hangt hij af en toe de macho uit om dan vervolgens weer even terug te vallen in zijn oude patroon als het allemaal te veel wordt. Maar die periodes zijn dan ook al weer veel korter en hij flipt dan niet zo snel meer door)
Terwijl we zo over de brug liepen (en hij had niet eens meer in de gaten dat hij allang weer was losgelaten) keek hij heel huiverig naar de vangrail aan beide kanten, maar dat water daar beneden was ook wel heel eng. Stel je voor dat het ineens omhoog komt en hij krijgt natte voeten
De brug eenmaal over slaakte hij een diepe zucht en liep weer ontspannen verder. Toen we in het bos waren, veranderde meneer weer in het stoere ik-durf-(bijna)-alles paard. (Totdat er natuurlijk weer een blaadje je de stuipen op het lijf jaagt
)We reden nog even langs de stal waar Natascha met Lois staat. Maar helaas geen kleine boktmeeting tussen twee boktpaarden. Lois stond heerlijk te genieten in de wei met zijn vriendje Uno.
Wij keerden dus weer om en besloten nu een andere brug te nemen om terug te komen.
Door deze brug te nemen zouden we dwars door het dorp terug moeten en dat is geen probleem voor die held op sokken van mij.
De tweede brug was breder en veel overzichtelijker dan de vorige. En hier durfde Laiser helemaal zonder hulp overheen te gaan. Ook het hobbelde door het dorp ging prima. Dat interesseert hem allemaal niks. Dan kan ik overal rijden en hem naar toe sturen.
Op weg naar huis reden we nog even langs mijn 1-jarige nichtje. Die was helemaal blij om zo'n groot paard te zien. "Aai aai" zei ze en ze stak haar handje uit om Laiser te aaien. En kindervriend Laiser stak zijn neus naar haar toe zodat ze hem over zijn neus kon aaien
.Na zo'n drie uur gereden te hebben en we eenmaal thuis waren. Genoot hij duidelijk van zijn lekker slobber met granenmix en nog wat extra brokken. Waarna hij nog even uitgebreid ging liggen rollen in de wei.
. 
