Geplaatst 
Gisteren had hij dus niet gelopen. En misschien was het beter geweest om even met hem in de binnenbak te rijden. Maar dat hadden we dus niet gedaan.
Maar goed. Op pad dus.
Het eerste stuk was hij ontzettend aan het twijfelen en dus ook heel langzaam. Op het fietspad kwamen er ineens vier mountainbikers van rechts onder het brugje vandaan. Karan moest daar natuurlijk ontzettend van schrikken en ik dus ook.
Daarna was hij heel erg sterk aan het worden. Een stuk verder kwamen we dan eindelijk aan bij het bos.
Amina vertelde dat Karan op dat stuk altijd heel braaf was. En meteen begon karan te kijken...
En daar zat een visser langs de kant. Tja wat moet die daar dan ook.
In het bos ging het verder wel aardig. We stopte even en Karan besloot dat ie dan wel terug naar stal kon gaan. Niet dus..We wilde nog een stukje verder.
En toen werd hij ineens wel erg sterk. Karan is hem al eerder gepeerd, en dus hield ik hem nu ook maar vast. Na een tijdje ontspande hij zich redelijk.
Bijna bij de manege schrok hij nog een keer van een takje dat kraakte. Logisch natuurlijk
We zijn ruim een uur onderweg geweest. En het was een inspannende rit.
Ik had mijn fototoestel bij maar helaas alleen een foto van toen we weg wilde gaan en eentje van toen we terug kwamen. Verder helemaal geen tijd gehad om foto's te maken. En het was zo'n mooi foto weer!
gelukkig had Karan een slof om. Ik ben daar geen voorstander van, maar weet geen andere oplossing.
. Wel vervelend dat hij zo sterk was, maar toch leuk om te rijden met dit weer! En 2 foto's is toch beter dan niets! 
