Gistermorgen vroeg een ritje gemaakt met Christa en nog een stalgenootje. Op Toon deze keer: lux dat een mens gewoon kan kiezen uit twee paarden! Ik vind het nog steeds vreemd!
's Nachts had het enorm geonweerd en gehoosd, dus de ruiterpaden stonden onder water. Bosgrond is dan spekglad, dus namen we het pad door het park, das gewoon zand en das veiliger. Toon vindt plassen sinds een paar maanden helemaal geweldig, dus die wilde niet langs het kantje lopen, nee hij moest en zou door alle plassen stampen!
Bij ons hier in de buurt zijn van die leuke bruggetjes over slootjes die de ruiterpaden kruisen. Beton van ongeveer anderhalve meter breed en geen leuningen.... Is niet fijn!!! Kaminka sloft er gewoon overheen, maar Toon is altijd heel voorzichtig waar hij zijn voeten op zet en zag 1 bruggetje helemaal niet zitten. Ik er snel af, want de andere paarden waren er al overheen en ik was bang dat Toon een noodsprong zou maken en dan naast het bruggetje zou belanden. Is wel vaker gebeurd met een paard en ik wou niet graag nat worden....
Toen ik ernaast stond liep Toon zo met mij mee het bruggetje over en ik wilde weer opstijgen. Nou is Toon niet zo makkelijk, hij gaat altijd lopen en draaien (moet ik hem ooit nog eens af zien te leren, maar ik heb nu even andere prioriteiten met hem: je kunt niet alles tegelijk aanpakken), dus ik heb hem altijd goed vast. Dat was maar goed ook, want hij schrok zich een patatje van een achterop komende oud-stalgenoot! Toon nam een sprong en de andere paarden gingen er in een sprint vandoor. Gelukkig kon ik Toon houden en de anderen stonden na dertig meter ook al weer stil, om achterom te kijken wat er nou toch aan de hand was!
Ik ben er maar een stukje naast blijven lopen want dat opstijgen zag ik even niet meer zitten op dat moment. Toon banjerde vrolijk door de plassen en ik liep ernaast... Zeiknat!! Uiteindelijk sloegen we af om via het dorp terug te rijden en had ik wat meer de ruimte om op te stijgen zonder half in de bomen te belanden en we reden weer vrolijk verder.
Toon is echt een trut hoor , hij vindt stoepranden eng en zebrapaden en haaietanden en zwarte plekken in het asfalt. Bushokjes, witte paaltjes, rondscheurende gekken in Golfjes doen hem niets, maar o jee, als hij zijn voeten ergens op moet zetten wat hij niet vertrouwd! Hij doet het wel hoor, zonder dwang, beetje aanmoedigen en hup! Maar dat bruggetje vind ik zelf eng en dan ga ik er liever af.
Dus zijn we verder door een nieuwbouwwijk gereden, leuk op de zondagmorgen!
Kwamen we nog langs de atletiekbaan waar men aan het trainen was. Dat was al iets spannends voor die paarden, en toen gingen die joggers ook nog huppelen i.p.v. rennen.... Paarden ook aan het huppelen, behalve Toon! Die keek alleen bedenkelijk! Raar beest!
Al met al hebben die paarden weer genoeg te zien gehad, lekker met de voetjes door het water gebanjerd, even een stuk over het asfalt geklepperd, goed voor de pezen.
Groetjes Mieke