Vorige week heb ik een ongeluk gehad met mijn auto.
Auto total loss en ik zelf lichtelijk in de kreukel met mijn nek en gebroken vinger.
Zit je natuurlijk gelijk zonder vervoer en kan je niet zomaar meer even naar je paard.....
Hij staat wel op volpension maar toch.....je hebt zo je eigen dingen die hij zo gewent is.
Stalgenoten sprongen gelijk op om hulp te bieden.......de ene zorgt voor het voer wat ik altijd zelf klaar zet.......anderen letten op dat hij het niet te koud of warm heeft.......dat hij water en hooi heeft........ze komen me op halen om naar hem toe te gaan en nu wil iemand hem zelfs even voor me opzadelen zodat ik hem even kan gaan stappen.......er is zelfs iemand die hem af en toe voor me wil rijden binnenkort.........
Ik vind het zo hartverwarmend allemaal, zeker omdat ik weet dat ieder ook zo zijn eigen dingen aan zijn hoofd heeft.
Heerlijk als je zulke mensen om je heen hebt toch?
mijn vorige stalbaas bracht me zelfs even naar de EHBO de dag na het ongeluk en mijn zus kocht een nieuwe auto zodat ik dit weekend haar oude auto kan krijgen...........ik heb er eigenlijk geen woorden voor allemaal.......zo lief.........
Ik kan dan wel in een kreukel liggen en mijn auto kwijt zijn maar prijs mezelf toch echt wel een gelukkig mens

want waar zou ik zijn zonder al deze lieve mensen om me heen
