Dácht het niet

Onze oudste merrie Sancha is een schat van een paard en hier spaans geschoold met een stang + kinketting. We merken echter geregelt dat ze tegen de werking van dit bit protesteert en op teugelhulp achteruit is onmogelijk. Naar ja, ze ís aan dit bit gewend...
Bij het aanleren van het ingespannen lopen merkte ik dat Luna héél gevoelig op de Liverpoolstang reageert en ik de teugels maar net aan vast kan houden en er geen druk op mag zetten. Laten stoppen of achteruit met een teugelhulp moet met een héél subtiel tikkie wil het geen averechts effect hebben.
Die twee dingen gingen blijkbaar gisten en borrelden het kopschudden van Arabella toen we haar onder het zadel brachten naar boven.
Al redenerend bedacht ik me dat Arabella weigert als ze onder druk gezet wordt en haar hart uit haar longen werkt voor je als je het lief aan haar vraagt.
Zou het wellicht een idee zijn om dat pond ijzer uit haar mond te halen?! Ok, maar wat dán. De bitloze hoofdstellen die ik kan vinden, werken wel anders maar nog steeds met 'dwang' terwijl ik dát nu juist anders wil proberen.
Op www.bitlessbridle.com lees ik een goed verhaal en dus; proberen. In Duitsland zo'n ding besteld en die lag met twee weken op het postkantoor. Vanmorgen opgehaald, vanmiddag op maat gemaakt, vanavond geprobeerd.
Het biothane is wat typisch spul, maar waarschijnlijk inderdaad heel vriendelijk voor de paardenhuid. Het zit in ieder geval 'gelikt'.
Om het zo netjes te krijgen echter ben ik aardig aan het stellen geweest en omdat dit met schroefverbindingen gaat, is de afstelbaarheid op zich prima, maar niet het sterkste punt van dit fabrikaat.
Het rijden:
Arabella was wat verbaasd dat ze geen bit in kreeg. Wilde daarna heel even niet bij de stal vandaan stappen omdat ze blijkbaar niet het idee had daarvoor klaar te zijn.
Opstijgen ging perfect! Ze is altijd wat onrustig, blijft wel min of meer staan, maar staat te popelen om te gaan. Nu stond ze ontspannen als aan de grond genageld.
Tot mijn verbijstering gaat ze flitsend linksom als ik dat vraag. Ze dwarrelt met haar hoofd van links naar rechts en vice versa, met haar voorbenen daar wat achteraan fladderend.
Ik hou licht teugelkontakt en navigeer haar naar de pilonnen die het begin van het slalomparcours op ons land markeren. 'Volg' en ze gaat redelijk onstpannen van start, 'links', 'rechts', 'links', 'rechts', 'rechts', 'links keer' etc. met bijbehorende beenhulpen en geleidelijk ook de teugelhulp. Gaat gelijk goed.
Richelle is inmiddels met Bor aan komen lopen, dus wij daarheen. 'Stop' en 'achteruit' gaan perfect. Met name achteruit zo soepel als nooit. Werkt prima blijkbaar. Dwarsvelden dus maar!
Land af, over de richel langs de rivier en ploep de olijfboomgaard in omhoog de Cerro Gordo op. Da's daar vandaan bijna 200 meter hoogteverschil. Kan ik mooi alle gangen uitproberen zonder dat de rem node ontbreekt.
Ja, euh, wederom gewoon perfect. Superontspannen. Heb er daarom gelijk maar een rit met een paar pittige rivier- en greppelkruisingen aan vastgeknoopt. Zonder enig probleem en makkelijker dan normaal.
Bijna bij huis, twee uur later, komen we een ponykar vol met belletjes tegen waar ze een bloedhekel aan heeft. De kar rechts, over het land, ingehaald. In galop en geheel volgens verwachting wil ze er voorbij het rit aannemen. Ik wil er evenwel voorlangs en ze houdt zonder aandringen in. Stopt zonder aarzelen, maar vindt de kar nu wel héél eng dichtbij komen. Laat haar een rondje draaien en ze wordt rustig. We steken over om in galop op huis aan te denderen. Ze laat zich met verbijsterend gemak verzamelen en we huppelen heerlijk naar beneden naar de rivier, steken over , terug over de richel, het land op. Alles in draf en met de stal in het zicht is een stemcommmando genoeg om haar in stap te laten gaan..
Samengevat vind ik het indrukwekkend. Heb er geen makkelijke rit van gemaakt en op de eerste 10 minuten na heeft mijn paardje minder gezweet dan normaal. Bij de stallen was ze alleen wat nat onder hte zadel, maar veder niet. Ze was ook volledig ontspannen. En de rem? Die zit erop en een goede!