leuk stukje
Moderators: balance, C_arola, Sica, Neonlight
Pagina 1 van de 1
- Heike
- Mede-oprichtster
-
- Berichten: 17804
- Geregistreerd: 09-01-01
- Woonplaats: Gemert
Geplaatst door de TopicStarter : 11-03-01 01:37
Er is een bepaalde vraag die vaak door mijn hoofd spookt. Hoe kan Werner Vercauteren op een paard, uren in kringetjes rijden zonder zich een minuut te vervelen, laat staan draaierig te worden? Pfff, rondjes rijden, dat heb ik op kermispaardjes dikwijls gedaan en het leek me maar niets dat ik een man trof die dat kermisrijden als de ultieme hobby beschouwde. Oké, ik wist dat een paard een groot dier was met ijzer in de mond én ijzer onder de hoeven en dat je "juu" moest roepen om het in beweging te krijgen, maar dat was dan ook alles. Dressuur? Daar had ik nog nooit van gehoord. Toen Werner in het begin van onze verkering merkte dat mijn kennis in de ruitersport miniem leek, krabde hij eens in het haar en besloot me de beginselen van het paardrijden aan te leren. Op een dag nam hij zijn paard uit de stal en bond het vast aan een ring in de muur. Ik keek de kolossale viervoeter vanop een afstand aan en fronste de wenkbrauwen.
- "Kijk", zei hij, terwijl een zweep als aanwijsstok fungeerde, "dit is zijn hoofd, dat zijn benen, hier heb je de staart, en …"
Ik stak m'n tong uit, draaide me om en verdween. Wat dacht die wel, dat ik niet eens wist wat de voorkant en wat de achterkant was? Toch maar beter een voetballer gekozen?
Hij draafde (hoe kan het ook anders) achter me aan en verontschuldigde zich voor het incident. Hij beloofde dat ik een serieuze uiteenzetting kreeg en dat we misschien al eens een ritje gingen maken. Wow, ik op een paard … en ik had niet eens een fototoestel bij!
Die eerste tocht vergeet ik nooit. Onze paarden stapten rustig naast elkaar, we genoten van het mooie weer en praatten over onze toekomstplannen. Opeens voelde ik de drang om Werner eens tegen mijn trui te trekken (vergeet niet, we waren jong en wilden wat …), dus greep ik hem onverwacht vast. De paarden waren deze beweging blijkbaar niet gewoon en stoven briesend uit elkaar! Ik griste naar de teugels, vond die stomme dingen niet, klemde me dan maar aan het zadel vast en voelde een ogenblik later de tranen over mijn wangen rollen. Neen, ik huilde niet maar door de snelheid waarmee mijn paard over een afgereden maïsveld stormde, stonden mijn ogen vol tranen en ik zag niet waar de helse tocht heen ging. Kreten zoals "ai-ai-ai" en "oei-oei" klonken voor het op hol geslagen beest als muziek in de oren waardoor hij op het lumieuze idee kwam eens flink te bokken. Ik zag een stijgbeugel op nauwelijks een centimeter van m'n neus passeren, een teugel in de lucht dansen en veel opgewoeld zand voorbij vliegen.
Baf! Met een zwier belandde ik op de grond en bleef roerloos liggen. Na enkele minuten kwam ik bij en merkte dat ik heel alleen op een veld lag. Geen paard, geen lief, niets … Ik veerde recht, klopte het zand van me af en tuurde in de verte. Twee stippen trokken mijn aandacht en naarmate ze dichterbij kwamen, zag ik dat het om Werner en de twee paarden ging. Ik werd blij en boos tegelijk. Blij omdat ik niet meer alleen was, boos omdat hij het stomme paard dat me uit het zadel had geworpen, vasthad alsof het beest niets mispeuterd had. Reeds vanop een afstand begon ik hem allerlei verwijten naar het hoofd te slingeren. Ik riep dat het onverantwoord was een bewusteloze te laten liggen, dat paardrijden de meest idiote sport was en dat ik nog veel liever ging biljarten in plaats van ooit nog op de rug van een paard te kruipen. Hij maakte me op een kalme manier duidelijk dat hij achter het op hol geslagen paard aan moest om de veiligheid van de andere personen te waarborgen én de schade te beperken. Het duurde even voor ik zijn opvatting kon bijtreden maar nu, jaren later, weet ik dat de paardensport veel meer is dan kermisrijden. Ik heb bewondering voor de mensen die met liefde en toewijding hun paarden verzorgen en zich met overgave inzetten voor de paardensport. Elke paardensporttak heeft zijn charmes en ook al zie je mij nooit meer op de rug van een paard, ik zal niemand tegenhouden om de beoefening van zijn sport optimaal uit te voeren. Ik weet dat Werner een gelukkig man is wanneer hij "rondjes rijdt" en ik leef liever samen met een tevreden iemand dan een zeurpiet als echtgenoot te hebben.
Door Jannick Beyens
Pagina 1 van de 1