Geplaatst 
) nu alweer 1.5 jaar, de tijd gaat echt zo snel!Het dringt nog steeds niet echt tot me door dat ik nou echt een eigen pony heb, vraag me af of dat ooit nog gaat komen..
In het begin had ik wel eens wat momenten dat ik eraan twijfelde of hij wel geschikt voor mij was, of hij niet te sterk was oid. Maar daar ben ik inmiddels al lang en breed overheen.
We hebben nu veel plezier samen, ik weet wat ik aan hem hem en over het algemeen is hij super braaf op de momenten dat dat nodig is(op de andere momenten soms iets minder braaf
, nee hoor dat valt best mee)Nu rijd ik ook een paard van iemand anders bij, daardoor ben ik ook wel iets meer gaan beseffen hoe blij ik met hem ben. Op dat andere paard ben ik soms nog een beetje bang(heb hem nu 2 keer gereden) maar dat is ook een nog maar een jonkie en hij is zo groot vergeleken met de poony!haha. Dan ben ik altijd toch wel weer blij als ik op mijn vertrouwde pony zit.
Zo, dat is ook wel eens goed, om stil te staan bij wat ik wel heb in plaats van jalours te zijn op anderen die hebben wat ik niet heb.
Maar ik rij weleens op een ander paard en dan heb ik toch altijd een beetje angst. Bang dat ik eraf val. Zit ik dan weer op mijn eigen vertrouwde paardje dan is er niks meer van die angst over.
