Geplaatst ik wil dit verhaal even aan jullie vertellen. Het gaat over een paard dat vorig jaar is overleden. Ik doe nu net of het 1 jaar geleden is. Het gaat over het paard Chester.
Chester was een vosruin van 1.62 meter, hij was 7 jaar en M2 dressuur en L springen, een veelbelovend paardje...
"...een half jaar geleden begon het... ik kwam 's ochtends de paardenvoeren. ik was nog erg slaperig, ik had slecht geslapen die nacht, ik had de hele nacht onrustig liggen draaien. Ik moest de paarden voeren. Alles leek goed te zijn, totdat ik bij de box van Chester kwam. Chester lag te zweten in zijn box, hij ligt wel vaker, maar hij staat altijd meteen op als hij mij en zijn voer ziet verschijnen. Ik zette het voer snel op de grond en probeerde Chester omhoog te krijgen. Hij wilde niet. Hij beet als maar naar zijn buik. Ik zocht mijn mobieltje, maar juist als je er een nodig hebt zijn die rotdingen weer nergens. Ah gelukkig daar was mijn mobiel al. Ik draaide zo snel als ik kon het nummer van de dierenarts en 10 min. later stond hij voor mijn neus. Ik had Chester al overeind gekregen en een halster omgedaan. De dierenarts haalde hem uit zijn box en zei me met hem te lopen. Ik liep en de dierenarts onderzocht hem daarna. Hij constanteerde koliek, maar er was nog iets aan de hand... Ik schrok me kapot!!! Mijn liefste paardje had koliek, en nog erger, iets waarvan zelfs de dierenarts niet wist wat het was. Weken verstreken en ik reed al weer met Chest door de bossen, nergens geen last van. Tot ik hem op een dag op stal zetten, ik had hem net afgezadeld en mijn lieve Chest zakte door zijn knieeën. Snel belde ik weer de dierenarts, die nog steeds niet wist wat het kon zijn. Chest ging naar de kliniek in Utrecht waar ze meerdere malen onderzoek deden. Hij had nergens last van. Het kwam van het ene op het andere moment maar het was ook op die manier weer weg. Ik en de dierenartsen stonden voor een raadsel. Toen Chester weer terug was op stal, zat ik iedere avond een uurtje bij hem. Ik praatte tegen hem, en het leek of hij altijd aandachtig luisterde. Wat hield ik toch van dit bijzondere dier. Op een avond kreeg hij weer een aanval, ik belde de dierenarts en die zij dat ik maar moest afwachten, het was waarschijnlijk zo weer over. Zo'n aanval hield in dat Chester door zijn knieeen zakte en begon te zweten, te bibberen, zwaar ademhalen, je zou zeggen dat al deze symptomen wel op een of andere ziekte zouden duiden, maar hij had ook last van dat hij zijn ogen dicht kneep en hij sloeg als een gek tegen z'n buik. Ik moest altijd denken aan koliek. Maar de artsen waar ervan overtuigd dat het hier om een 'nieuwe' ziekte ging. De tijd ging voorbij en het ging goed. Ik ging een week op vakantie en was erg bezorgt over Chester. Mijn vriendin en moeder zouden op de stal passen en speciaal op Chest. Gelukkig... er gebeurde niets, ik was wel 1 dag eerder terug gekeerd ik wilde terug naar Chest, ik maakt me zo een zorgen om mijn grote en sterke knul, hij bleef maar doorzetten, altijd weer... maar die avond bezweek hij bij zijn zoveelste aanval... Lieve, Chest, ik zal altijd van je blijven houden, je blijft mijn liefste paardje, ook al kan ik je nu niet meer iedere avond in mijn armen nemen. Door een onduidelijke oorzaak kwam jij om het leven, je was altijd zo sterk, zo dapper en zo een doorzetter!!!"
Lieve Chester, we zullen je nooit meer vergeten...
De artsen zijn er nog steeds niet uit, en ook andere paarden op de stal hebben nergens last van, waarschijnlijk was het een erfelijke ziekte, we zijn nu nog steeds bezig om te kijken in welke maten Chesters voorouders hier last van hadden, als is dat erg moeilijk aangezien Chesters ouders onbekend zijn...
dag lieverd....Demora
sorry hoor ik moest dit verhaal even kwijt, vooral omdat het zo een raar verhaal is, ook voor mij en ook voor de artsen. ze willen nog niet teveel bekend maken over wat het zou kunnen zijn, om paniek te voorkomen. maar het is waarschijnlijk erfelijk en niet gevaarlijk voor andere paarden, dat maakt het allemaal zo raar. en misschien was er wel iets mis met de hersenen van Chester, dat sluiten de dierenartsen niet uit.
het is zo moeilijk...
Maar ik dacht wel dat het mogelijk is dat je jezelf met nierstenen kunt vergiftigen, omdat plassen zeer doet hou je het op, waardoor die afvalstoffen in het lichaam blijven. 
