Ik zei toen dat ik echt niet wist wat ik dan moest, mijn vader was er makkelijk in, ik kreeg gewoon een nieuwe, hij zou het zelf ook erg vinden, maar een nieuwe kreeg ik zeker.
Toen ben ik begonnen over het veulen.
Ik zei, maar als Robin weg is, wil ik misschien geen ander meer. Maar als ik nou eerder een paardje heb. Heb ik die al, voordat Robin weg is.. Ik heb het gevoel dat het veulen steeds dichterbij komt.. want mijn vader begint me te begrijpen. Het was eerst nogal moeilijk omdat hij het er niet echt mee eens was.. wat moest je met zo'n jong paardje!? daar kan je toch niet mee rijden. (ja.. mensen die niets over paarden weten denken alleen aan het rijden..

Maar na dat gesprek van toen straks ben ik toch wel eens goed gaan nadenken wat er nou gaat gebeuren als Robin er niet meer is.. die gedachte maakt me erg verdrietig maar toch gaat het ooit gebeuren dat hij er niet meer zal zijn..
Hebben jullie daar ook wel eens aan gedacht?