2 jaar geleden werd mijn bijrijdpaard Fanny verkocht. Ik heb haar 2 jaar lang gereden, was de enige die er iets mee deed, dus dat was best een klap. Helaas had ik geen geld om haar toen te kopen. Doordat ze naar een handelaar ging ben ik het spoor kwijtgeraakt. Ik wilde dólgraag weten waar ze was, maar ik vreeste het ergste. Op het moment dat ze verkocht werd was ze aan de dunne kant en zat onder de mok, niet echt een aantrekkelijk paardje om te kopen op dat moment.
Afgelopen woensdag vertrokken we naar Ameland. Onderweg zag ik in een weiland een paard staan die verdacht veel op Fanny leek. Maar stoppen kon niet, we moesten de boot halen. Heerlijke vakantie gehad, genoeg strandritten gemaakt, maar eigenlijk kon ik vooral niet wachten op te terugreis. We zijn daar gestopt. "Hoe heet dat paard met die brede bles?" "Fanny." Nou, op dat moment had ik het niet meer. Fanny stond in dat weiland, met een veulentje. Ik deed m'n best om het droog te houden, maar dat lukte niet voor lang. Ik heb daar keihard staan janken bij mensen die ik niet ken, ik was zo blij dat Fanny daar was, en dat ze het goed had. De eigenaresse moest naar de winkel, maar zei dat als we even zouden wachten, ik Fanny wel op stal mocht zetten als ze terug was, dan kon ik de stal ook meteen zien.
Dus, zo gezegt zo gedaan, wij bleven daar wachten zodat ik Fanny en haar veulentje Galaxy mee kon nemen de stal in. Heb zelf foto's gemaakt van mijn lieve Fanny met mijn mobiel, natuurlijk allemaal slechte kwaliteit, en vooral mijn huilende gezicht maakt het niet veel beter. Maargoed, ik heb hier even een fototje van Fanny en haar veulentje Galaxy (van Métall)

Fanny staat op ongeveer een half uur rijden van mijn huis, en ik mag langskomen wanneer ik wil. Ik ben helemaal gelukkig ^^