Geplaatst 
Vanmorgen vroeg kwam ik aan, om zoals altijd ze te voren en buiten te zetten.
Pompidou staat in de eerste box, en was erg onrustig.
Ik rook al onraad en rende naar Tamaartje. Ik keek de box in en zie haar staan, met haar hoofd gebogen over het veulen. Ze was heel overstuur.
Ik voelde gelijk aan het veulen, maar het was dood.
Het was ook erg klein en iel, en had nog geen vacht.
Ik heb direct de veearts gebeld, en die kwam er direct aan.
Tamaartje een zweetdeken opgedaan, want die was zeiknat en trilde heel erg. Ze probeerde de hele tijd het veulen wakker te krijgen door met haar neusje te wrijven en te likken. Heel overstuur.
Ik heb haar rustig gekregen, en toen stond ze dicht tegen me aan, hinnikte af en toe zachtjes en duwde haar hoofdje tegen me aan.
Zo triest, ik heb echt zitten huilen, zo enorm tragisch...
Ze snapte er niets van. Toen de veearts kwam met een collega, constateerden ze dat het te vroeg geboren was en nog niet volgroeit. Waarom het zo vroeg geboren is kan van alles zijn.
Het bleek dat een groot deel v/d nageboorte nog in de baarmoeder zat, en ze wilde controleren of er geen tweede in zat. Dit laatste was niet het geval. Met veel moeite is de nageboorte eruit gekomen.
Komende dagen moet ze gespoeld worden e.d. Ze heeft antibiotica gehad, en een prikje zodat ze was rustiger werd.
Normaal gesrpoken hoor je het dode veulen iig een dag in de box te laten, zodat de moeder het kan verwerken. Maar aangezien Tamaartje zelf al rustiger was geworden (voor die prik) maar het veulen wel open schraapte met haar hoef, was dit niet reeel meer. Het veulen zou binnen een uur geheel stuk en opengeschraapt zijn, en dat maakt het alleen maar erger.
Dus hebben we het veulen weggehaald.
Gelukkig bleef Tamaartje er rustig bij.
Vanmiddag wordt ze weer gespoeld, en vandaag blijf ik er de hele dag bij ivm complicaties e.d.
Wat een rotochtend.
