Voor mijn gevoel liep het voor geen meter. Ja, Leys liep wel, maar ik niet. Hij schoot ook een paar keer door in de bocht en met de overgang van galop naar draf, en ik had ook het idee dat ik er super gespannen op zat. Dat van die spanning klopte wel aardig, in de tweede proef was het gelukkig wel iets minder, maar toch. Beide keren kwam ik de ring uit met een knalrood hoofd van de inspanning en het gevoel dat ik het fantastisch verprutst had. Bugger.

Volgens mijn trouwe supportersclan (in dit geval Sjuimpje, Pris, Mayo en Maarten) viel het allemaal best mee, zaten er mooie stukken in en zat ik er best rustig op (ondanks dat ik m'n handen iets stiller mag houden - ja weet ik...). Mmm... maar mijn gevoel zei nog steeds dat het knudde was. Op stal meteen de video bekeken en ach, ik besloot mijn mening maar bij te stellen naar 'tja, wel aardig'. Maar nog steeds dat onbestemde gevoel.
Anyway, toen moest Pris springen, maar dat verhaal mag ze zelf vertellen. Na het eerste parcours stonden we wat na te praten en toen ging m'n telefoon (m'n paps). Heb vrij lang staan bellen totdat Maarten me kwam vertellen dat ze mij omriepen, dus waarschijnlijk had ik een prijs. Huh? En inderdaad, het bleek dat ik met m'n tweede proefje nog de 3e prijs had behaald, met 161 punten! Wel een protocol vol commentaar, maar commentaar waar ik een hoop aan heb! En een wit lintje natuurlijk (hihi, met Manjo was ik ook de eeuwige derde, heb een hoop witte lintjes aan de muur hangen


Heb nog steeds een onbestemd gevoel (tja, die keer in juni was ik echt veeeeeel relaxter), maar blijkbaar moet ik toch iets meer vertrouwen in mezelf hebben. Vertrouwen in Leys heb ik wel, die loopt wel. Nu ik nog...

Oké Pris, nu jouw springverslag!
_________________
<FONT COLOR="DARKBLUE"> Mannen leven van vergeten, vrouwen van herinneringen - T.S. Eliot</FONT>
<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Karin op 2001-08-09 00:23 ]</font>