Klopt het wel, als je dagelijks in je hoofd verkoop advertenties maakt?
Klopt het wel, als je dagelijks je bij alles wat je met je paard doet afvraagt hoe poteniele kopers het zouden intrepreteren?
Klopt het wel, dat je meer geniet van het rijden van een ander paard?
Klopt het wel, als je vaak berekend hoeveel geld het je zou schelen als je je paard niet had?
Want eerlijk gezegd....doe ik al deze dingen

Het klinkt raar, maar toch ga ik met plezier naar Tiko. Uiteraard met wel eens een baaldag, maar in principe is het gaan naar het paard, elke dag weer een 'uitje'.
Ik vind hem vertederend om te zien, kan op slag her-verliefd worden door een schattige blik, een brave, rustige houding tegenover mij en dat soort 'kleine' dingen.
Daar tegenover staat dat ik me tijdens het rijden zo kan zitten opvreten dat ik ruw, en wellicht oneerlijk optreed, me vrij medogenloos opstel, waar ik wel spijt van heb als ik erover nadenk, maar diep van binnen geen spijt voor voel (klinkt raar, natuurlijk vind ik het erg, maar ik heb niet dat echte schuldgevoel).
Als het rijden goed gaat, zoals vandaag, ben ik weer een stuk blijer met hem, maar het klopt toch niet dat het daar afhankelijk van is.
Ik ben trots op hem, laat hem aan iedereen zien, plaats veel foto's, vertel onze belevenissen.
Ik ben trots op zijn, voor een tinker, leuke gangen.
Ik ben trots op zijn, goede springtechniek.
Ik ben trots op zijn ...........
Zo kan ik wel even doorgaan, ik ben gewoon trots op mijn vent, geniet van de ritjes die lekker gaan, hij kan me een goed gevoel geven, zelfs meer dan dat, door een lieve blik, of gewoon door te zijn wie hij is, maar TOCH blijven die dingen waar ik mijn topic mee begon door mijn hoofd spoken.
Zo denk ik nu, als ik heel rationeel denk, ook dat ik Tiek zou kunnen verkopen. Dat ik dat emotioneel gezien goed aan zou kunnen. Aan de andere kant.......als het om Tiko gaat, ben ik zo in tranen.
Ik snap me zelf gewoon niet meer.