, foto's staan hier: [ITP] foto's van onze eerste crossles:)
Ja, gisteren was het dan eindelijk zover. Aangezien Pablo en ik SGW plannen hebben (ikke dus eigenlijk, hij moet gewoon mee
) heb ik me ingeschreven voor de SGW week in Ermelo. Die begint maandag en voor die tijd wilde ik de eerste groenigheid van ons samen wat weg hebben, dus had ik Rob Jansen maar eens gebeld (oa op aanraden van MariekeTenCate hier) en een lesje afgesproken. Pablo had verder al eens in Helvoirt en op het oefenterrein in Berlicum wat crosssprongetjes gedaan, maar dus toch wel redelijk onervaren. Mijn eigen SGW ervaring dateert ook uit '91/'92 met Trammelant, dus een lesje leek me nog niet zo'n slecht idee. Pablo is verder een angsthaas eerste klas, al krijgt hij het laatste jaar steeds meer vertrouwen en zelfs zelfvertrouwen. Dus gisteren op naar Nijmegen. De les begon om 7 uur, dus we waren er op tijd; even rondlopen, terrein (en de hindernissen
) verkennen, en kennis maken. Bij het rondlopen over het terrein had ik zoiets van"hm, beetje hoog 
Ik geloof niet dat er voor ons veel bij zit." Met name de boomstam voor het water en de picknick tafel vond ik erg indrukwekkend (naast een heleboel andere sprongen waar ik niet eens naar wilde kijken ). Daarna opgezadeld en Pablo mee naar het weiland. Die liep onaangedaan rond tussen al het raars, dus dat viel al niet tegen. Even met Rob gepraat ("leuk paard!"), verteld wat voor ervaring we hadden en daarna wat losgereden. Voor de echte crossgalop (vlot, opgericht paard, lekker tegen je hand oplopen en verlicht zitten) moest bij mij het kwartje nog even vallen (raar, als je altijd je paard rond en door de hals probeert te houden) maar Pablo vond het prachtig *glimoogjes, waar gaan we heen*.
En toen begon het. Eerst een heel laag balkje, dan eens doorgalopperen naar een lage rioolbuis, allemaal geen problemen. Toen kwam de eerste verrassing van de avond: "Die kleine gastank daar (letterlijk dus, zo'n tank waarin ze benzine ed opslaan, je ziet wel bij benzinepompen, 50 cm hoog en breed, maar wel maar 2, 5 m smal
), galoppeer er maar eens overheen. " Oke. Dan moet je hem dus wel heel recht tussen hand en been hebben *slik*. Maar dat viel niet tegen, de eerste keer sprong Pablo nog wat schuin weg, maar daarna keurig. Vervolgens de rioolbuis en schuin over het gastankje. Ook prima. Verrassing twee: "galoppeer maar naar die eerste grote (= 90 cm hoog) gastank en dan in 4 (of 3, mag ook) naar degene erachter." Ik had die tanks dus wel zien liggen maar dat konden toch geen (beginners)hindernissen zijn ?: Wel dus
Pablo sprong braaf, maar in ons parcoursgalopje werden dat dus 5 galopsprongen 
Daarna wat gewerkt aan naar voren aanrijden zodat we inderdaad op 4 galopsprongen erdoor kwamen. Vervolgens dezelfde tanks maar dan in een gebroken lijn, dus heel schuin springen en een scherpe hoek naar de tweede om weer schuin te springen. Dat viel nog even niet mee, Pablo redde me gigantisch door bijna vanuit stilstand nog over de tweede te gaan, maar toen ik dat weer uit een handgalopje deed ging het een stuk simpeler. Op naar de volgende (ja het wordt een lang verslag
). Wat bruine balkjes, om erin te komen en dan een driesprong die net niet recht maar op een hele flauwe volte stond. Erg leuk als je keurig op 1 aanrijdt zoals je dat gewend bent, dan vlieg je er dus bij drie langs . Maar dat ging ook al snel goed, en dus mochten we ons eerste puntje springen. Volgens Rob zit een punt tussen de oren van de ruiter en moest ik gewoon aanrijden. En zowaar, het lukte. Pablo keek niet, ik vond het niet eng en het zag er netjes uit. < eerste stap en op adem kom pauze>
In de pauze kwamen de merries met veulens gezellig meelopen in de crosswei, deden ze altijd. Pablo vond het best en zelfs toen ze pal voor zijn neus in volle galop vertrokken bleef hij keurig staan!
<einde op adem kom pauze>
"Zo draaf maar aan, doorzitten, heel veel been en je hand stil houden, dan neem dit opsprongetje maar. "
"Oke. "
De eerste poging was Pablo nog wat verbaasd, maar de tweede keer sprong hij er braaf op. Maar ja, dan sta je boven en je moet er dus wel weer af
Dat vond hij echt doodeng, pasje terug, opzij, even kijken, *eek, dat durf ik niet hoor baasje, veeeeeeel te hoog*, pasje terug etc. Maar ja, we moesten er dus toch wel af, en na wat geduldig proberen stortte hij zich ter aarde Dus weer opsprongetje, en toen ging het afsprongetje al wat simpeler *braaf paard*. Daarna nog even gewerkt dat hij niet er enorm vanaf sprong maar zich rustig omlaag liet vallen, en nog een ander afsprongetje. Op naar de witte sprongetjes met een greppel. Dat waren dus wit geschilderde stammen met een greppeltje eronder *duh* Eerst de lage (zonder greppel) om erin te komen, dan door naar het steiltje. Pablo keek niet eens en vloog er zo overheen. Toen de oxer (zeg maar 90 cm hoog en breed), dat vond hij wel wat spannender omdat je de greppel veel beter zag, maar ook dat ging in een keer goed.
Derde verrassing: "Er zit in bijna iedere cross wel een picknicktafel of een bank en dat zit ook tussen de oren van de ruiter. Dus gaan we die eens oefenen". Nu had ik die wel zien staan dus ik nam aan dat we het bankje (70 cm hoog of zo) zouden doen. Mispoes! De tafel dus
Ik had dat ding dus zien staan, en het was een echte picknick tafel. Blad met twee banken eraan vast, mosgroen, 90 cm hoog en ter hoogte van de banken anderhalve meter breed. *glup, dat vind ik wel een beetje eng hoor Pablo* Tja, en als je als ruiter zo laf aanrijdt heb je natuurlijk een stop 
De tweede keer had ik zoiets van "niet zeiken, rijden muts" en Pablo vloog er werkelijk waar overheen (zie de foto's), net als de keer erna. Op naar de andere helft van het terrein, via een greppeltje *eek, de grond verdwijnt baasje!* en een heggetje, dat was niet zo'n probleem. Oke, met heel veel druk, rijden wat je kan, dat heuveltje op een heggetje bovenop springen". Niet dus
*baasje, ik ben net boven, wat doet dat bos hier?* Na wat pogingen uiteindelijk ook gelukt en dan in een drafje weer naar beneden.<stap en op adem kom pauze voor paard EN ruiter>
Het water.
"Stap maar het water in." Dat lukte (na hetzelfde soort gedrentel als bij de afsprong
) en uiteindelijk liep hij heel rustig rond te spetteren. Dan eens van de andere kant, ook goed. "Kom maar hier naar de zijkant (is een bult van 3 meter hoog langs de lengte van het water) en stap maar omlaag het water in. " *Baasje, de grond is weg en dan ligt er ook nog water!* Uiteindelijk stortte hij zich dan op hoop van zegen omlaag, en na wat herhaling stapte hij er dus mooi rustig in. Vierde verrassing
"Draaf maar aan, weer met heel veel druk en spring maar helemaal aan de zijkant over dit stammetje." "Eh, diegene daar voor de waterbak?". *diegene dus die ik bij het verkennen had gezien en dacht 'die is dus niet voor mij'* "Ja, inderdaad. Hij landt toch eerst op het droge."
En zowaar, over het stammetje, op het droge, door het water, klaar
Dat hebben we verder uitgewerkt, tot hij dus midden over de boomstam sprong, nog net op het droge kon landen en dan vrolijk het water in spetterde.Daarna nog de andere waterbak, was de eerste keer even eng, onder een takkenhaag en lekker draven om het eilandje middenin.
En toen zat de les erop. Ik was helemaal stuk, wel een gigantische kick van de ervaring en met name de manier waarop Pablo alles zo enthousiast aanpakte. Hij is eigenlijk best bang, en heeft zichzelf echt overwonnen een paar keer. Rob was heel tevreden over hem, een heel fijn paard dat graag wil werken en heel braaf zijn best doet.
Uiteraard Pablo afgespoten (zelf ook even onder de kraan gaan staan
) en toen op naar huis. Ik was zelf om 11 uur weer thuis, helemaal stuk maar ik heb genoten! Pablo straalde in de les, en ik ook. Voor mezelf was met name de picknicktafel een echte overwinning, de rest vond ik eigenlijk alleen maar geweldig leuk!
Volgende week Ermelo, en de 24e ons officiële debuut in het Dijkgatsbos! Ik kan niet wachten
Bedankt!
Pablo heeft zo te merken wel veel vertrouwen in je! Echt goed wat jullie allemaal hebben gesprongen 
