Geplaatst Eenmaal bij Helion aangekomen had ie meteen in de gaten dat er iets gaande was, wat moest immers die bus met trailer daar ? >;)
Na wat opgewonden gehuppel had ik hem uiteindelijk goed ingepakt (van top tot teen in de beschermers, je weet tenslotte maar nooit) en waren we klaar voor de reis.
Spannend hoor, het was al een jaar of 3 geleden dat ie op de trailer gestaan had.
Stoere Helion keek nog even of het kunstgras op de laadklep misschien veranderd was in echt gras, maar dat was helaas niet het geval
En daarna: hop de trailer in, hij stond er in 1 keer in ! Geen enkel probleem !
Eenmaal vertrokken diende zich blijkbaar toch een probleempje aan, een hoop gestommel en daarna doodstil...... en da’s best eng, want zolang ie stommelt leeft ie in elk geval.
Stapvoets doorgereden en terwijl we overlegden wat te doen, kregen we via het zijraampje een blij vooruitstekend oor in beeld. Langzaam doorrijden dus maar.
Na een kort ritje van een kwartiertje waren we op de plaats van bestemming.
Uiteraard meteen een kijkje in de trailer genomen, en ja hoor: die was dus half verbouwd
Toch maar goed dat ie als maanmannetje verkleed was, anders had hij het er niet met zo’n ienieminiewondje afgebracht zoals het nu was.Helion wist toen nog niet dat dit geintje hem 500 euro uit z’n spaarpot ging kosten
, dus vol goede moed stapte hij uit.En ohhhh, wat valt er veel te zien daar !
Z’n nieuwe vriendje Karst stond hem al op te wachten in de wei, en hij wilde natuurlijk meteen kennismaken.
Na wat gesnuffel en gelebber over en weer met een flink hek ertussen hadden we het idee dat het toch wel heel goed klikte.
Karst is echt een schat van een paard, heel rustig en super vriendelijk.
We hebben het risico maar genomen door ze samen op de wei te zetten; ’t moet er toch eens van komen, en het blijft altijd een risico, dus maar kijken hoe het zou gaan.
En het verliep wonderwel goed !
We hebben een paar keer een jank en een hinnik gehoord, maar geen vechtpartijen, geen rake klappen, helemaal niks.
Zo hebben we het een uurtje aangekeken, en het was net duo Jut en Jul: samen eten, samen drinken, samen schooien om snoep.
Die zijn wel aan elkaar gewaagd !
De staleigenaar en zijn vrouw zijn ook supervriendelijk, er werd meteen koffie gehaald
)!" title="Koffie (of thee 
)!" /> en vanuit de tuin konden we het dynamische duo prima in de gaten houden.Na een uurtje zijn we weer gegaan, met de belofte om aan het einde van de middag nog even terug te komen.
En nu zijn we dus net terug van ons tweede bezoekje en de heren hadden het nog steeds prima naar hun zin.
Helion stond me echt zo aan te kijken van “jou heb ik niet meer nodig hoor, ik heb nu een ander vriendje”
en hij had het duidelijk prima naar zijn zin, hij straalde helemaal van tevredenheid.Ze hebben de mogelijkheid om van de wei naar de stal te gaan, dus ze kunnen zelf bepalen waar ze staan.
Deze keer stonden ze samen in 1 stal, tegen elkaar aan gepropt, en ze deelden een pluk hooi.......Helion had de pluk in z’n mond, en Karst at gezellig mee uit Helions’ mond, zelfs dat was goed.
Voor de zekerheid hebben we ze even in een aparte stal gezet, maar aangezien daar een vrij lage wand tussen staat, stonden ze gewoon gezellig verder te kroelen.
Karst was ook nog zo vriendelijk om even een demonstratie "automatisch drinken" te geven, dat kende Helion nog niet, had eerder alleen een emmer
Kortom: een geslaagde dag, en m’n mannetje heeft het daar prima naar z’n zin !
Alle zorgen zijn hopelijk voor niks geweest, ‘k heb de meest verschrikkelijke scenario’s in m’n hoofd gehad want er kan tenslotte zoveel mis gaan.
Voorlopig gaat alles dus boven verwachting, en ik zit hier met een vette smile achter m’n pc.
Het is nu al een heel ander paard dan gisteren, zo lief en zo sociaal naar z’n vriendje, hier had ik nooit van kunnen dromen.
Het doet me ontzettend goed om m’n mannetje zo gelukkig te zien !
