Laiser en ik zouden voor het eerst samen een strandrit gaan maken. Renaat (een stille bokker) en Olly gingen ook mee.
Na zo'n dik anderhalf uur rijden. Jaja we zaten ook nog een beetje in de file... (grappig hoor twee paarden die dan af en toe eventje hinniken naar elkaar

Parkeerde we in de haven van Scheveningen de trailer. Michel en de ouders van Renaat zouden deze later op de avond naar Meijendel rijden. Daar zouden Renaat en ik ook heen komen en op die manier hoefde we geen rondje op het strand te rijden

Het was heerlijk weer, maar toch niet meer zo super druk op het strand zo tegen half negen.
Dit was de eerste keer dat Laiser zo lang op de trailer heeft gestaan. En dat heeft hij heel goed gedaan. Dus is het zeker voor herhaling vatbaar

Laiser vond het allemaal mega interessant in de haven. Alleen die vislucht vond hij echt niet prettig, hij keek Michel dan ook af en toe echt vies aan.
Toen we eenmaal opgezadeld en al waren reden Renaat en ik door het nog redelijk drukke verkeer naar het strand.
De paarden vonden het erg spannend en liepen het eerste stuk op het strand dan ook als twee flinke bommetjes. Ik merkte dat het Laiser eigenlijk best veel was, de zee, de zon die over het water scheen, de mensen, die gekleurde windschermen. Maar hij bleef gaan en bleef lopen.
Op een gegeven moment ging de mobiele van Renaat. Het was haar vader die vertelde dat Michel achter ons aan gelopen kwam om wat foto's te maken, maar dat hij ons niet bij kon houden aangezien Laiser en olly er zo'n flink tempo in hadden zitten in de stap

Aangezien stilstaan te moeilijk was voor ze. Ze waren nog erg ongewonden, besloten we terug te stappen naar Michel. Ja wij wilden stappen, maar De paarden dachten in volle galop terug te gaan naar de trailer. Maar dat feestje ging niet door

Laiser vond het fijn om Michel te zien. En de hele tijd dat Michel met ons mee is gelopen en foto's heeft gemaakt hield hij Michel in de gaten en was hij rustig.
Ik ging hem bewust even dressuurmatig rijden, en daar werd hij rustiger van. Sterker nog de rust was bij hem eerder in zijn lijf dan bij Olly die normaal de koele kikker is.
Bij een stukje waar van die zwarte kinderkopjes lagen, deed Olly alsof dat heel eng was. En laiser liep er heel relaxed langs, althans het eerste stukje...
... daarna sprong hij ineens vierkant een meter de lucht in. Oei dat was wel ineens heel eng



Bij de pier liep Michel terug naar de boulevard, om daar zich weer bij de ouders van Renaat te voegen en zich te vermaken totdat Renaat en ik uitgereden waren.
Alleen vond Laiser dat geen goed idee, hij werd er helemaal nerveus van. Hij liet het wit van zijn ogen weer zien. De schat hij had het de hele tijd zo dapper gedaan en nu was Michel uit het zicht en vertrouwde hij niet meer op zijn eigen kunnen...
Onder de pier door lopen vond hij dan ook erg eng en bleef dicht bij Olly. Gelukkig had hij vrijsnel daarna weer in de gaten dat hij het best aankon zonder Michel en liet zich dan ook graag rijden door mij. Maar als ik hem iets te veel vrijheid gaf werd hij weer wat onrustiger

Terwijl we over het strand reden waren er veel mensen die zeiden dat het zulke mooie paarden waren


Na het aaien bedankte het jongetje dat hij mijn paard had mogen aaien en zei vriendelijk gedag.

Naarmate dat we op een rustig stuk strand kwamen, konden we nog heerlijk draven over het strand. En op het lege strand wat daarna volgde hebben we nog heerlijk gegaloppeerd. Zelfs nog door het water wat niet zo golfde

Na een tijdje probeerden we de paarden toch eens de branding in te krijgen. Olly ging uiteindelijk als eerste. Maar Laiser vond dat maar niets al die bewegende witte strepen die zo'n vreemd geluid maakte en ook nog eens zorgde dat je nat werd.
Maar na heel veel geduld en een Olly die liet zijn dat het eigenlijk wellekker was dat water zo langs je benen, durfde Laiser het aan om zijn hoefjes nat te laten worden. Maar wat was dat eng zeg, ineens waren die witte schuimende strepen ook rechts van hem. Na een paar diepe zuchten begon het hij het toch wel grappig te vinden en liep heerlijk door de branding. En iedere keer als er weer een golf kwam keek hij heel verbaasd dat dat zomaar onder hem door naar rechts ging

De tocht terug door de Duinen liet Laiser aan Olly zien dat hij helemaal nog niet moe was en dat wel eventjes duidelijk zo maken. Heel zelfverzekerd liep hij voorop en had er een behoorlijk tempo in zitten.( En wat zijn die duinen daar mooi zeg

Alleen ineens toen we bijna bij de parkeerplaats waren was er iets op het pad wat te veel was voor Laiser. Hij draaide zich om, verstopte zich achter Olly en durfde alleen zo nog verder te lopen

En wat het nu is geweest? Ik weet het niet waarschijnlijk verandering van kleur in het grondoppervlak. Daar in Laiser namelijk nogal erg panisch voor.
Vreemd genoeg had hij eigenlijk helemaal niet zo'n dorst na die heerlijke rit. Wel had hij lekkere trek en het meegebrachte hooi ging er dan ook goed in

De rit naar huis ging ook goed. Bij een tankstation zijn we eventjes gestopt om te tanken. Aangezien we stilstonden nam ik even een kijkje bij Laiser die nog heel rustig stond te kanbbelen van zijn hooi. Maar die autoslobbermachine was wel erg interessant en dus stak Laiser zijn hoofd eens goed uit het deurtje om dat allemaal eens goed te bekijken

Tegen 01.00 uur waren we weer terug op stal. Daar hebben we de paarden nog wat te extra te eten gegeven, want dat hadden die twee stoere bikkels wel verdiend


Als je foto's wilt zien van deze heerlijk rit : [LK] Lol met mijn knol aan het Scheveningse strand