Geplaatst Nadat ik hem gepoetst had konden we laden en hij liep zo de trailer in, wel ging hij heel de tijd keihard hinnikken en was hij erg nerveus.
Daar aangekomen gingen we ons eerst melden en toen moest ik hem uit de trailer laden, meteen stond er een groep dierenartsen om ons heen en Bart Velderman, onze behandelend arts, en de manueel therapeut, onderzochten hem. Ze klonken niet positief en vooral aan de rechterkant van de nek, als de manueel therapeut daar op een bepaalde plek duwde kromp Dink helemaal ineen en trok hij zijn hoofdje weg
Er zit daar dus duidelijk iets. Ze dachten dat er een los fragment zou zijn en wilden daarom meer en betere foto's maken dan degene die ik had meegenomen.Er werd mij kort maar duidelijk uitgelegd wat het kon zijn en hoe alles in elkaar stak aan de hand van modellen, wat wel een verheldering was in vergelijking met die andere kliniek. Daarna werd hij verdoofd en gingen we die foto's maken. Dat duurde keilang, want ze hebben echt superveel foto's gemaakt om het er normaal op te krijgen, met speciale technieken etc. De uitslag van die foto's was dat er geen fracturen aan het wervel te zien waren wat een heel goed teken was aan de ene kant, maar aan de andere kant weten ze nu nog niet wat het is. Het kon aan de kapsels van de wervels liggen, er kon neurologische schade zijn maar dat was niet waarschijnlijk. Het kon ook een middenoorontsteking zijn, waardoor hij dus zijn hoofd scheef houdt, dan heeft het dus niets met het ongeluk te maken. Maar die diagnose kunnen ze pas stellen als als het andere uitgesloten is.
Er volgen nog een aantal neurologische tests en een scopie van de luchtzakken om dat ook uit te sluiten, maar die gaan ze pas maandag 4 augustus doen omdat ik morgen een week op vakantie ga. Ze wilden hem eerst een week houden om al behandeling te kunnen starten, en dat terwijl al mijn verzorgsters en andere paardenkennissen (behalve een die niet zo veel ervaring heeft), allemaal op vakantie zijn, nou daar begin ik echt niet aan.
Het goede nieuws is dat als hij een van deze twee dingen heeft, het waarschijnlijk wel te behandelen valt en hij zal er wel verder mee kunnen leven. Het slechte nieuws is dat hij misschien toch niet meer voor de kar mag maar dat kunnen ze pas zeggen als ze de diagnose en prognose hebben gesteld.
Ik ben helemaal kapot, ik moest allerlei vragen beantwoorden over het ongeluk en zat op de kliniek op een gegeven moment flink te dippen met een versufte Dinkey, met zijn hoofd op mijn schoot. Het schoot even allemaal door me heen, hoe dapper hij tijdens het ongeluk was geweest, hij heeft ten slotte die hele kar opgevangen... en niet weggelopen maar naast mij blijven staan terwijl ik daar bewusteloos lag... en hoe braaf hij ook vandaag weer was, en ik dacht, "Lieverd daar ga je, ik raak je kwijt..." Toen heb ik wel even zitten flippen daarzo, vooral omdat ik vroeg aan de artsen of ze al iets op de foto's konden zien maar die wilden steeds niets zeggen.
Nu staat hij veilig weer thuis in zijn eigen wei maar het is me allemaal even te veel, dus ik ga dit nu afsluiten. Volgende week zien we wel weer verder.
