Geplaatst Vreselijk, het ging heel goed met hem. Ik had het nooit verwacht.
Ik kom fietsend de tuin in van mijn werk, en zie iedereen om Sam heen staan/ zitten en beduusd kijken.
Ik vroeg meteen wat er was. 'Sammie heeft een herseninfarct gehad...'
De DA was al geweest, en heeft Pretnison toegediend.
De ene hond knapt snel weer op, de ander niet.
Sam niet. Zijn achterpootjes zijn verlamd en wilt dolgraag lopen, maar kan het niet.
Hij is zijn controle kwijt.
Hij blijft maar kwispelen en blij kijken, maar snapt er niets van.
Hij heeft nu net wel een paar passen gelopen, dus wie weet.
De dierenarts zei al. Als hij nou wel goed blijft, zal het een wankel hondje blijven dat op medicijnen moet doorleven.
Sam is al heel oud voor een rashond, en heeft met de loop der jaren al wat makementen gehad.
De DA komt zo, heel waarschijnlijk om Sam in te laten slapen...
Ik ben zo verdrietig, ik ben echt met die hond opgegroeid...
Als het echt niet meer goed kan gaan met hem en hij gaat afzien enzo, wees dan eerlijk tegenover hem en neem een juiste beslissing, hoeveel pijn ze bij jou ook doet, en onthou de mooie dingen, 13 jaar is niet nieks voor een labrador... Veel sterkte 
