Geplaatst Na jaren piepen, en zuchten had ik dan toch echt een paardje wat ik mocht rijden. Ik was vanaf dag 1 helemaal verliefd op hem.
Maar er is veel gebeurd sinds die tijd. In oktober is een meisje op de manege hem de andere dagen gaan leasen. En liep hij niet meer in de manegelessen. We mochten hem zien als ons eigen paard. Wat maanden lang super goed gegaan is.
In november mochten we zelfs aan een onderlinge B wedstrijd meedoen in Voorthuizen. O wat was ik blij. Een erg geslaagde dag die resulteerde in 178 en 180 punten.
Helaas viel ik de volgende dag na een heftige bokpartij van hem af en is hij dwars over me heen gegaloppeerd wat een erg mooie gekneusde arm opleverde.
Ik heb toen een paar weken niet kunnen rijden. En mijn vertrouwen was helemaal weg. Ik was zo bang voor hem. En ik durfde vooral niet te galopperen. Want het bokken hield aan.
Gelukkig wilde ik zelf zo graag dat ik na 1,5 maand weer lachend op ‘mijn’ paard kon zitten.
En heb ook in januari weer meegedaan aan een wedstrijd in Voorthuizen. Dit maal 178 en 176. Waar ik heel erg van baalde want ik had het idee dat ie nog nooit zo lekker gelopen had.
Maar dat was voor mij ook t belangrijkste.
Dus tot nu toe helemaal geweldig.
Tot ik begin februari gebeld werd door de moeder van de medeleaser. “Heb je het verhaal rond om Silvano al gehoord”
Wat er dus op neer kwam dat er een koper was voor Silvano. We hebben altijd geweten dat hij zo weg kon zijn als iemand hem wilde hebben, maar omdat het zo leuk ging dat ver in ons achterhoofd verdrongen.
Omdat dat andere meisje er net zo kapot van zou zijn als ie weg was, hebben haar ouders hem besloten te kopen.
Maar deze mensen waren zo ontzettend lief om me hem nog t/m 18 juni (ja dus a.s vrijdag) te mogen rijden. Ik heb de laatste maanden door allerlei omstandigheden helaas al niet meer zoveel kunnen rijden.
Morgen is dus de allerlaatste keer met ‘mijn’ topper.
Ik heb ontzettend veel van hem geleerd. En ga hem ontzettend missen, ook al zal ik hem nog altijd zien als ik op de manege ben.
Deze foto’s zijn gisteren gemaakt. Een soort afscheidsfoto’s. Ik heb gisteren heerlijk alle tijd met hem genomen en hem uitgebreid geknuffeld. Morgen de aller laatste keer les.
Nog even kort:
Silvano, 11 jaar. KWPN-er, voorheen M1 dressuur, tijdje manegepaard geweest.
En nu B+3 met zijn huidige eigenaar.
Ik durf ons niveau samen B-waardig te noemen.
Waar ik nog wel erg op moet letten is mijn benen. Ik steek ze veel en veel te veel af.
http://i801.photobucket.com/albums/yy29 ... ano003.jpg
http://i801.photobucket.com/albums/yy29 ... ano008.jpg
http://i801.photobucket.com/albums/yy29 ... ano019.jpg
http://i801.photobucket.com/albums/yy29 ... ano034.jpg
http://i801.photobucket.com/albums/yy29 ... ano044.jpg
En nog even springen. Wat hij echt geweldig vind, maar we helaas weinig hebben kunnen doen.
Helaas vond de fotograaf het kijken leuker dan foto's maken toen het hoger werd
Want hier springt hij nog niet echt. Of zet veel te vroeg af.
http://i801.photobucket.com/albums/yy29 ... ano050.jpg
. 
