ik heb hier al eens een verhaaltje gezet over mijn paardje dat we hebben moeten inslapen.
1april(jaja je hoort het goed het is dan een grap dag kon ik dat ook maar zeggen)ik weet dat het nu al mei is maar ik kan er nu pas echt over spreken.
het word een lang verhaal maar bedankt om me steunen.niemand anders steunt me.
hier ga ik dan:
het ging al een tijdje slecht met spirit(een quarter,mooi bruin),het was een prachtige hengst!hij had altijd veel spieren gehad dat zei iedereen:wow dat is een goed showpaard.
maar dus het ging al een tijdje slecht.we kwamen daar in de winter(ik en papa)het was een nachtmerrie hij was zo mager,je zag zen ribben en zijn bekken enzo....

we gingen direct hooi halen,kleine pakjes van 20 kilo. we gaven er 2per dag.ik hoopte dat ik het zag beteren maar nee integendeel ik zag niks veranderen met veel pijn in men hart.
we hadden ondertussen ook al brokken gehaald en voerde ze bij.dus ze kregen elke dag brokken en hooi.maar toch zag ik niks beteren.
ik vroeg aan papa wat het kon zijn want als je zo over zijn rug wreef dan ging hij door zijn kruis.papa zei dat dat van de uitputting was dus weer brokken gegeven.
ik zag het beteren en elke dag wreef ik over zijn rug en opeens was het weg dus ik was opgelucht.
maar 1 april....




ik kwam daar en spirit stond bij de drinkbak.ik ging ze weer voeren.het zag er van ver al niet goed uit.hij wou zich bewegen maar dat ging niet goed.dus ik ging voeren in de hoop dat hij kwam....maar nee ik zag hem manken ben direct naar hem toe gelopen en gekeken hoe het was.
hij mankte links achter.ik probeerde hem vooruit te duwen om te kijken of het heel erg was of niet.hij kon nog gaan maar met veel pijn en hij hief de hele tijd zijn voet op.dus ik belde papa:ja maar dan ga thuis die paardendekens halen.dus ik naar huis de paardendekens halen.maar da zijn zo dekens die je over het hoofd moet doen dus ik probeerde maar hij had bang ik zag en voelde het.dus ik bel men overbuurmeisje of ze wou komen helpen. ze is direct gekomen en zei ook al dat het er niet goed uitzag, en dat ik beter de dierenarts kon bellen.
ik zeg:maar we hebben geen geld enzo en als papa daar achter komt is het mijn schuld. maar ik schiet u da wel voor zei ze uiteindelijk heeft mama het betaald.had mama ondertussen gebeld om de 2e deken te brengen want spirit had het heel koud.we hebben hem 2 dekens opgelegd en hij kreeg het warmer.ondertussen moet men overbuurmeisje naar huis en kwam de dierenarts.mama was ook al daar gekomen om me een beetje te helpen maar ze heeft het niet zo op dieren.
de dierenarts kwam aan zijn voet en ik kon hem nog net houden.hij sprong begon te bokken te steigeren tegen de muren.het was verschrikkelijk om te zien. ik had mezelf ook al een aantal keren pijn gedaan.ik vroeg aan de dierenarts om eerlijk te zijn.
hij zei:ge kunt bloed laten trekken en de oorzaak zoeken,of ik kan hem pijnstillers geven en jij moet hem apart in stal zetten zodat hij kan rusten misschien is het dan beter, maar natuurlijk aan dit alles hangt een serieus prijs kaartje en het kan lang duren.
ik zeg:wat is lang.hij:3maanden.oo dat valt eigenlijk nog mee zei ik.mama zei als het aan mij lag dan weet je men antwoord wel maar bel papa eerst.papa had naar mij gebeld want men belwaarde op.hij zegt laat hem maar gaan ik had er toch al geen goed zicht meer op.opdat moment kon ik hem wel vermoorden.waarom deed hij daar dan niks eerder aan?!


mama was al weg dus die heb ik gebeld en die is terug gekomen.de dierenarts vroeg:zal ik al beginnen of wilt ge wachten tot u mama der is.ik zo ja mama geeft er niet veel om maar ik wil toch graag wachten.okee zei hij.we hadden hem naar de weide gebracht want hij moest toch aan de weg gelegd worden(is 50meter ofzo tot aan de weg)dus met veel pijn in mijn hart en in zijn hart heb ik hem naar de weide gebracht naar de weide.hij stond op de weide en daar ging de eerste spuit dat hij een beetje suf werd.
ik heb hem moeten verder duwen ik vond het wel zielig hoe ik het helemaal alleen moest doen(hij had trouwens het halster van men overbuurmeisje aan).
....mama stond daar maar toe te kijken niemand die me steunde.hij ging tegen de poort hangen echt hangen dat mama de poort moest tegen houden dat hij er niet uit zou vallen.




het ging in zijn nek de dierenarts vond ook nog geen ader.hij viel en de dierenarts trok hem wat van de kant.ik begon te schreeuwen te huilen dat de dierenarts mij heeft moeten steunen.zegt ons mama zo:is hij nu dood?nee zegt de dierenarts eerst is hij hersendood en dan gaat langzaam het hart.hij ademde nog en hij keek mij aan.het deed mij zo een pijn.ik ben langs hem gaan zitten heb tegen hem gepraat een kus gegeven en gezegd dat ik van hem hou!


ik moest het halster nog uitdoen.dus daar ging ik met mijn fiets naar huis met alleen het halster nog in mijn handen




ik kreeg schuldgevoelens.ik ben 's avonds naar spirit gaan kijken hij had geschuimd hoe hij lag was hartverscheurend.de dagen nadien ben ik altijd minstens een uur daar geweest en de leegte vreet nog steeds aan mij.
mijn papa heeft mij alles laten doen ik heb de knoop zelf moeten doorhakken en heb hem zelf vast moeten houden toen hij heen ging.nu na een maandje ongeveer heb ik weer een bui dat ik hem mis.het was eerst minder maar nu begint het precies door te dringen tot mij.
en elke x als ik bij de paarden aankom zie ik er maar 3 in plaats van 4.
elke x weer beleef ik het weer opnieuw.
elke x weer breekt mijn hart als ik het beleef.elke x weer huil ik.
wat met ik nou toch doen om het te verwerken!!ik kan het niet plaatsen het was het mooiste paard eruit en nu zo.....




nee dat is onbegrijpelijk!!
bedankt voor het lezen en sorry van het lange verhaal maar het moest van mij af!het vreet aan mij!!
xx joke