.Ik heb Lois dus met z'n neus op de feiten gedrukt: ga maar kijken, dat is niet eng. Toen ie het eindelijk vertrouwde stapte ie ook nog op een plastic zak (ahhh, een monster in een plastic zak). Grote neusgaten, nek in de krul en oren recht naar voren. Wat een aansteller kan een paard soms zijn. Ik kan hem helemaal aankleden met een groot oranje zeil, loopt er rustig overheen aan de lange teugel en springt zelfs over een hindernis van zeil, maar een klein zakje bij het tentenmonster is te veel voor meneer. Zelfs 2 passerende treinen onder het viaduct (echte klereherrie!!) doen hem niks. Maar het tentenmonster was weer een goede les voor m'n knollie. Je weet maar nooit wat voor monsters je allemaal tegen kunt komen in het bos