Gisteren weer een privéles gehad op Nike, mijn bijrijdpaard. Ging niet echt denderend, maar gelukkig wel iets beter dan de vorige keer. Nike liep flink te mekkeren en ‘schrok’ van alles. De vlag in de hoek van de bak, die er toch echt al langer hangt, auto’s en fietsers die anders ook gewoon langs komen rijden en, oké die waren inderdaad lastig, die rotvliegen.

Hoogtepunt was toch echter wel dit. Ik reed een acht en wilde bij X naar rechts toen Nike ineens op de rem ging. Hij keek naar beneden en sprong weg en daarna nog een keer. Het duurde even voordat het kwartje bij mij viel maar het was ook zo stom. Hij was namelijk geschrokken van z’n eigen schaduw! Nou ja, wat een watje! Ik heb in een deuk gelegen, m’n instructrice zei droog ‘ach, hij kon waarschijnlijk niets anders meer vinden om van te schrikken’. Je kan een hoop van Nike zeggen, maar saai is ie zeker niet!