Dus ik doe echt heel erg mijn best om hem aan het werk te zetten door steeds overgangen te rijden en geen 1 "gewoon" rondje over de hoefslag.
Maar af en toe vind ik het zo moeilijk om mijn gedul te bewaren en hem niet de bak door te meppen als hij weer er tussen uit miept. Of hem juist giga op de rem te rammen. Ik roep echt in mijn hoofd tegen mezelf: "doe het niet, ga zitten alsof je 500 kg weegt en neem hem rustig terug. Ga vooral niet terug trekken maar ga spelen en blijf vooral vriendelijk. De fout ligt bij jou en niet bij Pablo".
Maar soms ga ik onbewust wel toch beet houden zodat Pablo zich alleen maar opkrul en nog meer vasthoudt.
Gisteren gingen we in de les de proef oefenen en toen ik bij de x wilde gaan halthouden kreeg ik hem niet op tijd terug, hij wilde middendraf doen maar dat was helemaal niet de bedoeling. Ik werd boos en noemde hem een etterbal en riep naar mijn instructeur dat Pablo te heet was en dat ik mijn geduld verloor. Hij zei tel maar tot 10 en doe het opnieuw. Dat heb ik dus maar gedaan en toen ging het wel aardig. Verderop in de proef moet je van D tot G uitgestrekte draf op de A-C lijn. Ik opende alleen mijn handen en we vlogen al ongecontroleerd weg. Ik kreeg hem niet terug en we reden dus zelfs de ring uit (gelukkig staat zondag een jury auto bij C dus dan is het moeilijker om de ring uit te renne op die plek

De instructeur zei nog dat het eigenlijk helemaal niet zo slecht ging behalve die uitbraakpogingen. Maar het voelt echt mega mega slecht.
Ik krijg nu vast allemaal commentaar dat ik mee overgangen terug moet rijden, zwaarder moet zitten enzo. En dat moet ik ook maar het is af en toe zo verdomde moeilijk! Een half jaar geleden voordat hijkreupel en ziek werd ging hij zo fijn en hadden we de laatste 3 wedstrijden 2 wp per proef maar als het zondag gaat zoals nu worden we echt laatste. Ook al is het maar onderling, ik wil gewoon fijn rijden.
(he he dat ben ik kwijt, nu kan ik vanmiddag weer fris en met nieuwe moed rustig gaan rijden
