
Jildau mocht eerst. Madame was natuurlijk weer wat aan de drukke kant, maar alles ging vrij vlotjes: oude ijzers eraf, hoeven lekker bijsnijden, en een set nieuwe eronder. De smid maakte nog een compliment over haar, maar ze ziet er dan ook fantastisch uit nu ze net helemaal verhaard is. Goed in haar spieren, appeltjes...

Eileen daarna. Nou, de smid zag meteen dat die in geen jaar was bekapt


Nadat de smid was geweest gingen we rijden. Of het nu door de korte hoefjes kwam weet ik niet, maar Jildau reed als een zonnetje! Eileen struikelde niet meer nu ze van die lange tenen verlost was...al met al een fijn dagje!
