
Tancreda was waarschijnlijk drachtig van Union (inteelt I know, was ongelukje) en nu met die veulens om mij heen, vraag ik me af hoe het veulen van Tan er uit zou hebben gezien, en hoe Tan met het vuelen zou zijn. Allemaal vragen, waar ik nooit antwoord op zou krijgen...

Tancreda, van Harte gefeliciteerd meisje! Ik hoop dat je het daar op de groene weiden fijn hebt!!
Een aantal gedichtjes (niet zelf gemaakt):
*Altijd zal ik van je houden
ik wil je nooit - nee nooit meer kwijt
want wat er tussen ons gegroeid is
dat trotseert de eeuwigheid
*Er groeien op de wereld
miljoenen rode rozen
maar ook al gaf ik elke roos aan jou
zijn dat er nog te weinig
om jou te kunnen zeggen
hoe onvoorstelbaar veel ik van je hou
*Soms volkomen onverwacht: het einde van een leven
Of een bericht: dit leven duurt nog maar even..
Voorbereid of juist niet
Niemand ontkomt aan gemis en verdriet
Iemand die je lang terzijde heeft gestaan
Is nu naar andere oorden gegaan
Het lichaam is van de ziel gescheiden
De achtergeblevenen voelen het en schreien..
Maar lukt het je, ondanks alle pijn,
Om niet meer egoïstisch te zijn
En deze ziel op zijn reis naar Huis in liefde te laten gaan
Dan zal ook jij voelen niet langer alleen te staan
Want als je zo in staat bent
Ook hier het dankbaar vertrouwen kent
Om in Liefde te aanvaarden en weer af te geven
Ontstaat er diepe vrede in en met het leven…

al doet het afscheid pijn,
als om een waardevol geschenk,
om wat je voor mij hebt mogen zijn.
Dankbaar ben ik om al het mooie
dat jij mij hebt geven,
zodat jij, zolang wij zijn,
in mij blijft verderleven.

Die jij naar ons heeft uitgestraald,
Wordt nu in eindeloze
herinnering vertaald.
*Tranen, die drogen,...
Woorden vervagen,...
Maar gedachten die blijven ...
..als herinneringen gekrast in de tijd.

