
Ik reed Albert tijdens een vakantie van haar. We draafden over een bospad en voor ik het wist stond ik opeens meters naast het bospad tussen de bomen. Ik had de eerste beroemde totaal onverwachte zijsprong van Albert meegemaakt waarna er nog vele volgden want dat was zijn specialiteit. Opeens wegspringen voor iets wat er niet was

Zij kocht een boerderij en natuurlijk was Albert de eerste bewoner. Dankzij haar moeder vond ik mijn boerderij en zo woonden we weer vlakbij elkaar. Albert was al snel niet meer de enige op stal. Ze kocht een paar fantastische paarden maar hij was wel haar grote liefde.
Ik mocht hem ook bijzonder graag, het was een paard met karakter, lief, vriendelijk, de ordehandhaver in de wei maar hij ging graag zijn eigen gang.
Sinds gisteren is hij er niet meer. Het meisje wat bij haar werkt reed hem, wilde een laag kruisje springen en de zeer ervaren Albert (ze reed vroeger SGW met hem) maakte een misstap, vloog over de kop en brak zijn nek

Hij kon niet meer opstaan en ze hebben hem ter plaatse laten inslapen. Een fantastisch paard is er niet meer, hij was 17 jaar, nog veel te jong.
Ik vind het zo erg voor mijn vriendin. Hij was haar maatje, dat ene paard wat je hebt en waar je zo'n band mee krijgt die je met geen enkel ander paard hebt. Ik heb ook zo'n paard gehad en ik mis hem nog dagelijks. Albert deed me altijd een beetje aan hem denken, net zo'n geweldige lieve eigenheimer

Hij is gestorven tijdens hetgeen hij het liefste deed maar of dat het leed echt verzacht?