Geplaatst 
Van de veearts moet Pompidou veeeel stappen, 'klim er ook gerust op' als ze maar stapt. Hij weet dat ze naast de hand na enige tijd lichtelijk 'dwars'wordt...
Dus ik gister uit het land geplukt, en opgezadelt. Heel relaxt allemaal.
Toen in de stal maar opgestapt, aangezien ik nog geen bak heb om op te stappen. En het erf is heel erg groot, dus leek me verstandiger. (schuur is heel hoog btw).
Heel braaf was ze. Nou mooi, wij naar buiten, het land op.
Ze was in haar nopjes! Ze ging steeds harder en harder stappen, en af en toe zo'n enthousiaste poging tot draf. Druktemaker.
Ze brieste druk en die oortjes waren naar voor gespitst.
Niet te lang gedaan, ik wilde niet meteen overmoedig doen.
Vandaag kwam een vriendin van mij langs, en die ging met haar haflinger (2 jr) aan de hand langs de weg stappen.
Mooie kans dacht ik.
Dus ik Pom. weer opgezadeld, en erop geklommen.
Uiteraard was de poort doodeng en gingen we daar met luid gesnuif door.
En toen dus de weg op. Gelukkig is de autoweg nog een dijk boven ons, en rijden er amper auto's langs. Maar die boeide haar echt niet.
Wel vond ze de witte verkeersstrepen op de weg le-vens-ge-vaar-lijk.
Echt luid snuivend op af lopen, en dan op het laatste moment doodgewoon eroverheen, ondertussen kijkend naar de geitjes in de wei.
Erg overtuigend.
Ze was echt ontzettend braaf. Heel erg kijkerig, maar liep braaf door, en schrok of sprong niet etc.
Ze was ook heel ontspannen, haar rug veerde heel ontspannen, ik kon heerlijk zitten. Ze briesde ook veel en knabbelde vrolijk aan haar bitje. Vaak reed ik met eén hand.
Mensen, mensen, wat ben ik trots zeg!
Ik, die zoveel angst heeft gehad, en Pompidou, de zenuwpees herself.
Heerlijk buitenritje!
