
Eigenlijk.....was ik op zoek naar een doorgereden ruin. Een ruin omdat ik hiervoor ook een merrie had en ik toen zei; geen merrie meer.
Doorgereden; omdat ik zelf maar een B ruiter ben en zeker geen capaciteiten heb om een paard ff te laten zien hoe of wat......
Maar helaas.....ik werd verliefd. En ja, ik kan mezelf nu wel voor m'n kop slaan, maar het is nu eenmaal zo; ik heb d'r gekocht en besloten er het beste van te maken.
Flink veel lessen gehad, soms zelfs alleen erop gereden als ik les had, zodat ik maar niets fout kon doen. Ongeveer een jaar bezig geweest gewoon een lekker rondje te rijden, d'r in de goede galop aan te laten springen etc. Oh, wat heb ik vaak gedacht.........

Maar jeetje, wat klikte het goed tussen ons!!!!! We waren echt een team, althans zo voelde ik dat.
Afgelopen oktober begonnen de blessures en voorlopig staat ze nog stil.
Maar er gaat zoveel door je hoofd, je blijft malen, dagen/nachtenlang, heel vermoeiend.
En ook denk ik nu; waarom heb ik toen niet beter nagedacht. Waarom ben ik uberhaupt gaan kijken naar een 4 jarige merrie, want daar was ik helemaal niet naar op zoek. Maar ja, je maakt er het beste van.
maar nu moet ik eerlijk toegeven dat ik best wel 'ns eraan denk om d'r te verkopen, want ze wordt 6 in mei en ze kan nog niets en volgens mij wordt het het ook niet meer met mij als ruiter.
En als de blessures weer goedkomen heeft ze volgens mij wel de capaciteiten om een echte sportpony te worden! Alleen vrees ik dat dat niet met mij zal zijn.
Maar jeetje, verkocht is verkocht en wie weet zeker of ze goed terecht komt............heel eng!!!
Heeft iemand ervaringen, ideeen, tips, iemand zelf zo'n situatie meegemaakt? Ik houd zielsveel van dit beestje en in een nuchtere bui denk ik; verkopen. Maar als ik dan op stal kom en ik zie dat koppie krijg ik een brok in m'n keel..................ze betekent veel voor me....
