Geplaatst Wij, d.w.z. mijn moeder, 2 collega's vcan haar en ik, zijn woensdagochtend met het vliegtuig vertrokken vanaf Schiphol naar London. Vandaaruit zijn we met een bus 5,5 uur onderweg geweest naar Swansea. Dat is een plaats in Zuid-Wales. Na niet eens een stop te hebben gemaakt kwamen we zo gaar en uitgesmeerd als boter aan. Vanuit Swansea hebben we een plaatselijke bus genomen richting het dorpje waar we moesten wezen. Eenmaal daar werden we met de auto opgehaald en kwamen we, nog gaarder en vermoeid van een hele dag reizen, aan op het landgoed. De mensen die daar woonden, hadden een landhuis waar ze kamers verhuurden aan mensen die gewoon een nachtje wilden komen logeren, aan mensen die wilden wandelen en mensen die wilden paardrijden op paarden van hun. Voor dat laatste waren wij dus gekomen!
De paarden hebben het echt perfect daar. Ze kunnen op een weiland staan, maar als het regent of waait kunnen ze via een pad naar een beschut plekje lopen waar ook allemaal balen kuil staan. Ze moeten eens per dag dan rijden (en niet zo kort en moeilijk ook) maar hebben ook vaak vrij.
De volgende dag gingen we dus rijden. Je ging met een hele groep, 2 begeleiders. Omdat ik één van de weinige ervaren mensen was die meereden, kreeg ik Cheeko. Dat was een ondeugend Welsh-pony'tje met een schattig hoofdje en een heel leuk karakter. Hij was best wel pittig, al waren ze natuurlijk allemaal heel rustig omdat ze al die beginners moesten dragen. Mijn moeder had nog nooit een buitenrit gemaakt dus die kreeg de makkelijkste (en tegelijkertijd het hoogste) paard, genaamd Polly. Toen hebben we heerlijk gereden over een stukje strand en een stuk bos. Onderweg hou je altijd minstens een uur pauze bij een resteurantje, teeroom, eetcafé of whatever.
Na de rit vroegen de twee begeleidsters of ik zin had om iedere dag na het rijden bij de paarden van de eigenaar te gaan helpen (eten geven, aanvegen, gewoon de standaard klusjes). En een paarden dat hij daar had... ik stond echt te kwijlen! Achteraf bleek dat er niemand van de gasten was die de stallen daar in mocht, dus ik was een uitzondering en voelde me daardoor erg gevleid
.Dag 2 reed ik op Bottom, een soort Cheeko in het groot
. Ik vond Cheeko wel leuker omdat ik daar meer contact mee kreeg. We zijn langs de velden gereden waar je een onwijs mooi uitzicht had. De groep was aleen nogal rommelig. Er was dan een vrouwtje die constant zat te gillen als haar paard een pasje opzij deed wat die paarden alleen maar onrustig maakten. Annette, de college van mijn moeder, zat op een jong paardje die best druk was. Die schoot op een gegeven moment ook langs de groep, gewoon uit joligheid, en Polly, die achteraan liep, schrok daarvan. Dus die galoppeerde ineens aan en mijn moeder schrok zich rot. Het is een beetje moeilijk te beschrijven hoe het nou precies gebeurde, maar mijn moeder viel dus van Polly af. Kon niemand wat aan doen en Polly stond heel schuldig te kijken. Echt, Polly was een paard uit duizenden!Er reed verder nog een vrouwtje mee die we Spook noemden, omdat die paarden allemaal zo bang van haar waren. Zij had gezegd dat ze had gejaagd en dus heel goed kon rijden. Dat was dus niet zo en toen Derby, een schimmeltje waar zij op reed, opzij sprong lag ze er zo naast! Yeah, go Derby!! Dat mens schelden op die meisjes die begeleiden, die het juist zo goed deden. Rotwijf.
Dag 3 reed ik dus op het schimmeltje, Derby, en een leuk beest dat dat was! Echt zooo lief! Dat was ook de enige dag dat we gegaloppeerd hadden, want op de lunchplek mochten degenen die durfden met een van de meisjes mee naar een lang galoppeerpad. Heerlijk! Spook reed ook weermee, grrr... wat heb ik me doodgeërgerd! Ze zat ons de hele tijd te bekijken, en overal klagen en schelden en tieren. Maar ja, kon ons haar schelen, als wij maar lol hadden. Derby was echt een geweldig paard!
Dat was dus in een notendop mijn verslag
. Vandaag hebben we weer dezelfde reis teruggemaakt, dus ik ben doodmoe en ga nu lekker SLAPEN! Voor de site:http://www.parc-le-breos.co.uk
Binnenkort volgen er nog foto's!
Groetjes, Denise.
, heeft je moeder er niets aan overgehouden van die val?
(of groot brittanie, maar niet engeland 
)
) en de omgeving was echt schitterend. Naar Wales wil ik dan ook zeker nog wel een keer terug. 
