Geplaatst Oorzaak:
Door de anti-biotica die ik slikte werkten de medicijnen tegen epilepsie niet. Gevolg: 's nachts om vijf uur werd Peter wakker door een 'aardbeving'...
Oh nee het was geen aardbeving, Dorine zelf deed het bed zo schudden, ze lag weer eens buiten westen, verkrampt en haar tong kapot te bijten.
Dit keer lag ik echter op mijn RECHTERzij, van Peter af gedraaid.
Ik viel daardoor bijna uit bed!
Om dit te voorkomen is Peter (met zijn meer dan 100 kilo
) half bovenop mij gaan liggen.Dit terwijl ik al half verkrampt met mijn borst in elkaar lag...
Ik heb nu vlak onder mijn rechterborst, als ik wat dieper ademhaal dan de bedoeling is... een pijnscheut.
Bijna elke minuut 'voel' ik mijn rib wel.
Ach ja ik ben erger gewend, ik kan veel hebben, tenslotte heb ik paard als hobby en als je een paar keer eraf gestuiterd bent en ooit een gekneusd stuitje hebt gehad waardoor je een maand niet kon zitten.... das nog veel erger!
Dus ik klaag maar niet.
Ik kan nog op een paard klimmen en rustig blijven zitten, en ik kan nog eten en drinken (vooral de 'after eight'-chocolaatjes smaken érrug lekker als je zielig bent)....
Ik ga maar eens in de kast kijken hoeveel er nog in dat doosje zitten.
Weinig over gebleven ben ik bang....
}> En toch vraag ik me af he:
Welke man gaat er op zijn bewusteloze wiebelende vrouw liggen?
Ach ja: ik ben niet uit bed gevallen toch?
Hij wou jou niet de pijn bezorgen die je zou hebben als je op de grond kukelde 
