Geplaatst 
(Ik ben nog nooit met Kasmier op buitenrit geweest)Maar zo gezegd zo gedaan. Vrijdagavond de trailer al klaargemaakt en een flinke hoop kuil in het net gehangen. Zaterdag rond 11.30 uur was ik op stal. Kasmier gaf een heel lief begroetingshinnikje
Ik ging alvast de benodigde spullen in de auto leggen en Kasmier keek me maar steeds vreemd na. Die had vast zoiets van: 'Raar mens toch, wat wil je nou? Heen en weer, heen en weer, make up your mind!' 
Toen de auto volgestort was met m'n zooi heeft paps op het achterterrein de trailer aangekoppeld. Kasmier voelde dondersgoed aan dat er wat spannends stond te gebeuren. Hij dribbelde vrolijk mee. Hij stond met open neusje en oortjes naar voren te kijken toen hij de trailer zag. Paps moest nog de balk weghalen, maar Kasje had al zoiets van: 'Moet ik daar op? Oké, ik loop alvast'
Toch maar even tegengehouden aangezien zo'n balk niet echt makkelijk is om doorheen te lopen Kasje dus nog even weggedraaid en toen in een kort bochtje voor de klep gezet. Meneer liep met een slap touwtje zo achter me aan
Ik had verwacht dat hij minstens 1x zou twijfelen, aangezien hij trailers gewend is die wit zijn van binnen en die van mij is qua kap wel wit, maar voor de rest donkerblauw. Maar dat boeide kennelijk niet Toen balk erachter en rijden maar!Merilyn en ik hadden besloten dat het maar Austerlitz moest worden. Dus om 13.00 uur hadden we bij Manege Austerlitz afgesproken. Aangezien Kasje vlotter laadde dan verwacht was ik er rond 12.40 uur al. Paps kan nog niet vloeiend achteruit steken met auto en trailer (E was een kado bij B
) dus om het makkelijker te maken en iig veiliger, Kasje maar even uitgeladen. Hij stond met grote ogen en een wijd neusje rond te kijken. Glinsterende oogjes waren het vervolg. Toen paps de auto en trailer goed had gezet wilde ik Kas nog even op de trailer hebben met open klep. Dus aanlopen, maar helaas. Kasje keek me vaag aan, zo van: 'Je dacht toch niet dat we nu al terug gingen? Ik ben er net!' Maar zo braaf als ie kan zijn, bij het halster gepakt en hij stond weer Inmiddels kwam Merilyn ook ter plekke met Ro. Snel (voor zover ik dat snel kan
) opgezadeld en lekker op pad. Ik had voor de zekerheid maar een slofje omgehangen, aangezien ik m'n god niet wist hoe Kasje zou zijn in het bos.Ons doel van de rit werd: zoek het ruiterpad
Waren we op een ruiterpad, liep dat ineens dood of over in een wandelpad waar niet gereden mocht worden 
We hebben duidelijk niet de 52 km route van de endurance van vorige week kunnen vinden Ro liep heel erg braaf met een lekker lang teugeltje rond te sjokken. En Merilyn maar acrobatiseren om te laten zien hoe braaf ze wel niet was
Heel braaf! 
Kasje had wat moeite met de grote stap-passen van Ro bij te houden en dribbelde zo af en toe wat bij. Als hij voorop liep en een lang pad zag wilde hij toch wel erg graag een vlot drafje inzetten, maar hij was heel goed te houden. Voor the sake of my heart nog even geen bewuste galop gedaan, dat komt de volgende keer Op een gegeven moment hobbelden we op een ruiterpad die tussen wat woningen doorliep. We zagen een veldje met honden. Merilyn zegt nog: 'Hier kunnen ze wat van schrikken' Er kwam nog een hond aangeraced op 't veldje en met z'n 2-en vanachter het hek (van die kleine soort Pinchers) trokken ze hun strotje open. Mèeeennn, wat een kabaal
Ro dacht er hetzelfde over, stond stil, draaide zich vliegensvlug om 'Ik moet hier wèeeeeeeggggg!!!!' Kas stond geshockeerd toe te kijken hoe Ro op hem af kwam en hoe de honden tekeer gingen Toen Ro langsschoot vond hij het wel een zeer oké idee om hetzelfde maar eens te gaan doen. Beide renden als een kameel met hun oren in onze neus zowat als een bezetene de andere kant weer op. Na pakweg 300 meter waren ze tot stilstand te brengen. Toch die kant weer op, want we moesten toch door zo'n situatie heen kunnen. Ro liep er wat gespannen langs en Kasje had ineens z'n bos-krul-knopje gevonden en liep met een boogje in de hals kaarsrecht naar achteren *goh, hij kan het* Na enig aandringen en terugkomst van Ro besloot Kasje toch maar het spannende tafereel om te passeren aan te gaan. Als snel was de spanning over en hobbelde we weer met een lang teugeltje zij aan zij rond.Onderweg kwamen we wat bij elkaar geraapte dennentakken tegen die als hindernis gestapeld lagen. En nee ik heb niet gesprongen
Dat hartinfarct bewaar ik voor volgende week bij Sjuimpje We zijn er netjes omheen gelopen om vervolgens de weg in een lekker draftempo te vervolgen. Toen we op het laatste pad aangekomen waren probeerde Kasje toch nog erg driftig de grasberm mee te krijgen, maar dat was toch lastig doorlopen met je neus tussen je hoeven Merilyn was ondertussen aan de mobiel en ik was bezig de vliegjes tussen m'n tanden uit te halen die ik gevangen had tijdens het grijnzen van ultiem ruitergevoel Eenmaal terug op het terrein van de manege waren we wel toe aan een flink glas cola en een patatje. Ondertussen had Kasje al een complete emmer water in 1 keer leeggeslurpt en bietste steeds om patatjes
Helaas voor Kasje. Hij had al een snoepje van een 4 jarige jongetje gehad We kwamen bij de manege erachter waarom er gestapelde hindernissen op de ruiterpaden lagen. Jacht! Heel veel honden, toeters, heel veel ruiters, fanfare. Djeezzz, wat was ik blij dat we die niet tegen waren gekomen
Toen kwamen paps en mams weer aan en vervolgde de dag in teruggang richting Kas z'n bedje. Eenmaal op stal nog even afgeborsteld, dekentje lekker op, wortels, peer en muesli in z'n waffeltje
Nog een hele dikke kus en een kroel voor Kasje 
En toen al m'n zooi weer zo goed als het paste in m'n kast gepropt terwijl paps de trailer afkoppelde. Paps vroeg nog of ik de trailer nog wilde mesten. Heerlijk was het om te zeggen: 'Nehh, doe ik van de week wel' Lekker hoor een eigen trailer Dus conclusie: Kas laad nog altijd makkelijk, Kas is gek op bosritjes, ik ben gek op bosritjes en het is voor herhaling vatbaar
Het is heerlijk om met eigen trailer en eigen paard lekker rond te hobbelen door 't bos, wow! 
Nu hopen dat Kasje niet zo braaf was van het onder de indruk zijn en dat hij de volgende keer finaal aan de kletter gaat steeds
Een lang verhaal met een heerlijk gevoel geschreven! Tot de volgende keer mensjes!!!
