Ik had me vandaag eigenlijk voorgenomen Nicoline aan het werk te zetten, maar helaas vielen mijn plannen in het water. Eerst had ik nog helemaal niks in de gaten, toen Nicoline ineens raar begon te draaien bij het aansingelen. Dus ik besloot eens even te kijken wat er nou was. Het “doodenge” bleek een zwart zeil te zijn, die een eindje verderop in de berm lag. Natuurlijk scheen de zon daar heel erg mooi op, waardoor het nóg enger werd. Opstijgen werd al moeilijk doordat ze “het monster” constant in de gaten moest houden. Uiteindelijk zat ik er toch op, en toen begon het feest. Ze wou beslist niet de kant op van dat zeil, en probeerde steeds maar weer om te draaien. Dat is haar twee keer gelukt, daarna had ik er genoeg van. Dus haar maar even laten zien dat ook ik nog best wat kracht in mijn armen had, waardoor ze onmogelijk om kon draaien, en met veel gezucht er langs moest. Het werd tenslotte een uur van “vechtpartijen” om er enigszins normaal langs te komen. Steeds maar weer wou ze ervandoor. Om vervolgens op de rem te gaan staan en even flink te snuiven. Op het laatst heb ik er toch nog een “normaal” drafje uit kunnen krijgen, d.w.z. dat haar koppie niet recht omhoog stond, en ze een heel klein beetje stelling wou geven. Na al dat gevlieg door de bak werd ze toch wel moe, en heb ik haar lekker uitgestapt. Op een gegeven moment had ik het idee dat ze dat ding niet meer zo eng vond, maar dat had ik helemaal fout. Toen ik terug naar stal liep moest ik haar wel heel erg inhouden, zo gek deed ze. Na het afzadelen en eten heb ik nog even met haar geclickerd. Dat had ik al een keertje eerder gedaan, dus ze snapte het nog wel. Het leek mij wel slim haar “voet” aan te leren, want ze werkt totaal niet mee bij het hoeven uitkrabben. Voor een clickje en een snoepje deed ze het wel. Maar nu moet ze alleen nog snappen dat ze bij aanraking van de zweep voetje moet geven, en niet bij aanraking van de zweep én mijn hand. Ach, dat komt vanzelf wel. Ik hoop iig. dat ze de volgende keer niet meer zo vervelend is bij het rijden, na één keer heb ik er wel genoeg van.
Volg mijn Fjordenpaarden Finnea & Sølfin op Instagram
of een NL Trekpaard...die zijn ook altijd zo gezelig dat is nou net waarom ik tinkers, fjorden en nederlandse trekpaardjes geweldig vind Maar ja.....kan niet alles nemen
Koudbloedigheid dat is pas het mooie leven!'shed a tear because i'm missing you, but I'm still alright to smile'profiel under construction
ik vind fjordjes, hafjes, trekpaardjes, tinkertjes, shires, en álle stevige paarden COOL!
het komt allemaal goed, wacht nou maar af wat de tijd met je doet het is nu nog te vroeg, want alles wat groot is begon ooit klein... Je hoeft niet meteen een Vlinder te zijn...