Na een dag of vier flinke griep, de chemo die me al behoorlijk 'geveld' had en de kanker ook...
Zelfs MET hulp van de Thuiszorg die eens per week komt, lopen Peter en ik nog regelmatig te rennen.
Mijn paard heeft eindelijk twee bijrijdsters/verzorgsters, maar die moeten nog goed ingewerkt worden, wat een maand of wie weet twee maanden zal duren, afhankelijk ook van de situatie.

Verder ben ik na elke extra chemokuur NOG vermoeider dan voorheen, en nog voordat ik daar van bijgekomen ben komt de volgende...

Kortom...
Toen mijn ouders belden dat ze mij morgen niet naar 't ziekenhuis konden brengen met de auto omdat ze bij mijn zieke nichtje waren, was ik zoooo in een dip.

Moet ik weer vervoer regelen bij iemand anders, openbaar vervoer is geen optie, want is al te vermoeiend voor mij.
Dan voel ik me zó afhankelijk...

Ineens was het er!

Post!

Een grote dikke envelop.
Met daarin heeeeeeeel mooi verpakt in paarse draadjes/kraaltjes.....
Een minihoofdstelletje!

Chica (van Bokt) in de bocht....
Chica hardstikke bedankt!!!



Mijn dag is weer helemaal goed, en ja, ik zal doorgaan met vechten zoals je zei!
Heel gauw.... heel gauw zit ik weer met schone longen, zonder uitzaaiingen.
Wie duimt er mee?
