
Eerst eventjes losstappen en daarna sjakiebeest opgepakt en aan het werk gezet }> . Hij schrok zich het apelazerus. Dat was nou net effe niet de bedoeling






Maar eindelijk in het na het oversteken in het tweede bos had hij de moed opgegeven en liep fantastisch dragend op de achterhand in een tempo waarvan elke pas mijn pas is door het bos heen te marcheren

Aan het einde van de rit had ik ook geen bruin paard meer, maar een schimmeltje (van het schuim }> ) .
En dan toch nog even het laatste stukje scheuren..... het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan!!!!
