Geplaatst Ik heb het echt al zo lang niet meer gedaan. Ik was dus echt heel erg bang geworden, doordat ik telkens wat had met de springlessen. Ik ging altijd te veel nadenken, waardoor ik nooit goed uitkwam.
En dus altijd een hoofd tegen mijn hoofd aankreeg. 
Had springen dus eigenlijk al uit mijn hoofd gezet, want ik durfde toch niet meer.. En vond dressuur sowiezo leuker. 
Maar.. gister waren we op stal. En er waren wat mensen aan het springen. Moontje en Oester gingen dus snel hun ponies opzadelen zodat ze konden springen.
Ik ben dus bij de hindernis gaan zitten om hem telkens te verzetten enzo. Dus Esther ging even springen met Marijke. Het ging heel goed en ik kreeg ineens ook wel zin om te springen.
Aangezien Marijke, de pony van Esther, springen hartstikke leuk vind en eigenlijk altijd springt, hoe hoog de hindernis ook staat, mocht ik van Esther wel met Marijke springen.Ik er dus opgeklommen. Zodra ik richting de hindernis aanreed werd ik vet bang dus draaide ik af.
Toen heel erg laag gezet, en toch erop aangereden en eroverheen. Ze stapte er gewoon overheen. 
Dus toch maar ietsje hoger, en ja ze sprong!! Waah ik vond het nog steeds hartstikke eng. Maar toch telkens hoger, en na een tijdje begon ik het leuk te vinden!! Heb nog als laatste een stijltje van 80/90 cm gesprongen ofzo. Toen was het wel even genoeg. 
Ik heb nu alweer super zin om te springen!!!! Iedere zaterdag avond is er springles op stal, dus wie weet waag ik het om mee te doen met Camil.
Ben toch wel trots op mezelf. 
