Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-03-03 14:28

Wat een verdriet....

Geplaatst door de TopicStarter : 03-03-03 14:28

Vandaag is het 3 maart. Een half jaar geleden precies is mijn paard overleden op 5 jarige leeftijd, na 2 maanden ernstig ziek geweest te zijn..

Ik ben toch naar Utrecht gegaan vanmorgen, daar is ze gestorven in de paardenkliniek.
Ik ben alleen gegaan, want niemand denkt nog aan wat er een half jaar geleden is gebeurd. In de auto moest ik al huilen, het was zo lang geleden dat ik diezelfde route reed... En toen ik die reed, leefde ze nog, en nu dus niet meer.

Ik had een bos rozen gekocht, rode en roze, en een gedichtje gemaakt die ik bij de rozen heb gedaan.

Ik kwam daar aan en maar huilen!!! Ik wist niet dat ik het er nog zo vreselijk moeilijk mee had... Verdrietig

Ik heb de auto daar geparkeerd en ben met de bloemen naar binnen gelopen, ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld....

Ik ben overal geweest, de onderzoeksruimte waar ze heeft gestaan, haar stal daar, en de koliekbox waar ze is ingeslapen. Ik schrok nog erg toen er in haar stal een paard stond met precies dezelfde kleur en kont, ik kwam de hoek om en zag dat dus in een oogwenk, ik dacht al dat gek werd ofzo Knipoog

maar het was natuurlijk een ander paard.

Ik was van plan de bloemen bij de koliekbox te leggen, daar is ze immers overleden, maar het was best druk en iedereen keek me al zo raar aan dat er een huilend meisje met rozen rondliep, dus toen heb ik ze maar bij haar oude box daar gelegd.

Toen ik weg ging voelde ik me natuurlijk nog steeds erg rot, maar op de een of andere manier voelde het toch opgelucht, dit was wel het minste wat ik voor haar kan doen. En straks 3 september 2003, ga ik weer terug met bloemen, en dan ieder jaar 3 september. Ik vergeet haar nooit en ik hoop dat ze dat weet.

Het kan me weinig schelen als anderen dit overdreven vinden. Wat me wel kan schelen is dat iedereen haar vergeten is, behalve ik. Alles wat ik graag wil is dat ze niet negeert wordt als ik over haar praat.

**Geplaatst**: 03-03-03 14:34

Geplaatst: 03-03-03 14:34

Heel veel sterkte vandaag en altijd als je aan haar denkt.

**Geplaatst**: 03-03-03 14:43

Geplaatst: 03-03-03 14:43

Overdreven is een zwaar woord. Iedereen heeft zo zijn eigen manier om verdriet te verwerken.
Ik moet er zelf niet aan denken om het op jouw manier te doen maar dat is persoonlijk.

Maar je verdriet kan ik me heel goed voorstellen. 15 april is mijn Ringo 11 jaar dood en ik mis hem nog elke dag.
Vorig jaar was ik even bij een paardenevenment op het terrein van de faculteit en kreeg ik het meteen te kwaad toen ik het weitje zag waar nu trailers stonden maar toen mijn paard.
Hij is daar niet overleden, ik heb hem toendertijd mee naar huis genomen om, zolang het nog ging, nog even te genieten van het leven en dood weer teruggebracht voor de obductie.

Ik herdenk hem van binnen, voor mij is dat genoeg. Als jij de behoefte hebt om elk jaar met een bos rozen naar Utrecht te gaan moet je dat doen. Wat anderen denken doet er niet toe, als jij er maar iets aan hebt.

**Geplaatst**: 03-03-03 14:54

Geplaatst: 03-03-03 14:54

Ik wou dat ik elk jaar terug kon naar de plek waar onze pony's vorig jaar overleden waren, maar helaas gaat dat niet meer want wij hebben ruzie gekregen met die mensen waar dat is gebeurd Verdrietig

. Het liefst zou ik ook een speciaal plekje willen hebben om ieder jaar even naar terug te keren met bloemen en om ze even te herdenken, nu kan ik dat alleen maar doen bij de foto's Verdrietig

Veel sterkte.......

**Geplaatst**: 03-03-03 14:59

Geplaatst: 03-03-03 14:59

Ik moet nog steeds huilen als ik aan mijn paard denk.....10 jaar geleden weg moeten brengen....

**Geplaatst**: 03-03-03 14:59

Geplaatst: 03-03-03 14:59

Sterkte vandaag.
En verdriet verwerken doet ieder om een eigen manier, dus als dit jouw manier is, is dat toch goed voor jou. Wat anderen denken doet er niet zoveel toe, als jij er maar iets aan hebt.

**Geplaatst**: 03-03-03 15:10

Geplaatst: 03-03-03 15:10

Sterkte vandaag...
Ik zou het denk ik niet zo snel doen (ik heb dit gelukkig nog nooit mee hoeven maken). Maar als jij op deze manier je verdriet kan verwerken, moet je dat zeker doen.

**Geplaatst**: 03-03-03 15:36

Geplaatst: 03-03-03 15:36

heel veel sterkte vandaag, wat knap van je dat je naar Utrecht bent
gereden. Wel vind ik het jammer dat er niemand met je is meegegaan!

**Geplaatst**: 03-03-03 15:50

Geplaatst: 03-03-03 15:50

heel veel sterkte!!!!
moedig van je om naar Utrecht te gaan.

**Geplaatst**: 03-03-03 15:52

Geplaatst: 03-03-03 15:52

Sterkte toegewenst...

Heel knap dat je naar Utrecht bent gegaan, mooi geschreven Scheve mond

**Geplaatst**: 03-03-03 15:56

Geplaatst: 03-03-03 15:56

Als dat voor jou nodig is om je verdriet te verwerken, dan is het toch goed? Ik vind het knap dat je naar Utrecht bent gegaan, ik weet niet of ik dat wel zou kunnen.

Sterkte!

**Geplaatst**: 03-03-03 16:07

Geplaatst: 03-03-03 16:07

heel veel sterkte vandaag
ik vind het heel dapper van je dat je gegaan bent!

**Geplaatst**: 03-03-03 16:13

Geplaatst: 03-03-03 16:13

Heel veel sterkte hoor.... en idd ieder doet het op zijn manier...

Mijn paardje is op 15 april 3 jaar dood... en nog mis ik hem... Ik wilde dus niet meer naar de plaats waar hij is ingeslapen, maar moest daar overwacht 9 maanden later onze Sannie in laten slapen... in dezelfde box als haar vriendje... owow wat had ik het slecht... maar ik wil daar liever nooit meer komen....

**Geplaatst**: 03-03-03 16:16

Geplaatst: 03-03-03 16:16

Heel veel sterkte hiermee!
Als dit jou manier van verwerken is dan zal ik dat ook gewoon blijven doen!
En ik vindt het zeker dapper dat je naar Utrecht bent gegaan ik zou het zelf denk ik niet kunnen.
Groetjes Simone

**Geplaatst**: 03-03-03 17:09

Geplaatst: 03-03-03 17:09

heel veel sterkte, moedig dat je gegaan bent! Kreeg zelf helemaal een brok in mijn keel toen ik het las. Ik hoop dat je het verdriet een plaatsje kunt geven.

**Geplaatst**: 03-03-03 17:43

Geplaatst: 03-03-03 17:43

Verwerken van verdriet doet ieder op zijn eigen manier. Belangrijk is dat je je niets aantrekt van wat anderen denken. Ik vind het triest voor je dat je alleen naar Utrecht bent gegaan. Misschien de volgende keer iemand meenemen. De paarden die bij mij gestorven zijn kom ik nog geregeld tegen, in de wei of ergens anders. Ik zie iets en opeens lijkt het of die merrie er weer is of daar staat. Dan voel ik ook tranen en ga dat niet uitleggen. Dat zijn jouw gevoelens en herinneringen. Trouwens in Utrecht zijn ze wel wat gewend hoor.
Sterkte ermee en probeer ook mooie herinneringen boven te halen, die troosten nog het meest.

**Geplaatst**: 03-03-03 17:48

Geplaatst: 03-03-03 17:48

Je gaat je niet druk maken om wat anderen vinden hoor! Als dit jouw manier is om verdriet te verwerken dan is dat goed. Ik vind het heel erg dapper.

**Geplaatst**: 03-03-03 18:55

Geplaatst: 03-03-03 18:55

Veel sterkte. Echt vreselijk wat je hebt meegemaakt. Ik vind het zeker niet overdreven. Mijn paard heeft deze winter ook koliek gehad en het was gelukkig niet zo ernstig, maar ik heb ook heel wat bij elkaar gejankt.

**Geplaatst**: 03-03-03 19:02

Geplaatst: 03-03-03 19:02

Heel veel sterkte en ik vind het echt heel knap om naar die plek terug te gaan. Toen Nikkie een half jaar overleden was, toen heb ik op me kamertje gehuild en geprobeert er een leuke dag van te maken. Als ze 1 jaar dood is, ga ik wel naar de wei toe, waar ze is ingeslapen...

Nogmaals sterkte...

**Geplaatst**: 03-03-03 19:11

Geplaatst: 03-03-03 19:11

Mijn verzorgpaard is op 28 maart een jaar geleden overleden. Aan koliek, en hij is ook ingeslapen in een koliekbox in de kliniek van Utrecht. (Hij stond in de ic-box). Ik ben een paar keer bij hem langsgeweest, en als ik op tv bij 'dierenhospitaal' (oid, Martin Gaus presenteert het en het wordt opgenomen in Utrecht) de ingang van de paardenkliniek zie, krijg ik al een brok in mijn keel. Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken om er weer naartoe te gaan, want elke keer als ik daar kwam schrok ik ervan hoe hij eruit zag... zo mager en echt ongelukkig. Volgend ajar wil ik diergeneeskunde studeren en als ik word ingeloot zal ik daar vast wel eens komen. Lijkt me echt heel moeilijk, voor mij zou het denk ik te zwaar zijn om daar nog eens te komen. Maar vergeten ben ik hem niet hoor, er gaat geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk.

Heeeel erg veel sterkte.
x Marianne

**Geplaatst**: 03-03-03 21:23

Geplaatst: 03-03-03 21:23

Hoe jij je verwerkinsproces wil uiten is geheel je eigen keuze en manier.
Als jij er maar troost door kan vinden en je daardoor ietsje beter voelt.

Ik weet hoe moeilijk het is,ik heb dezelfde weg bewandeld met mijn meisje nu ruim 3 jaar geleden.
Vergeten doe je het nooit maar het krijgt een plekje waar het rust vind.
Al blijven er die momenten Verdrietig

.

Sterkte Smousje.

**Geplaatst**: 03-03-03 22:03

Geplaatst: 03-03-03 22:03

Veel sterkte an..
Het lijkt me zo moeilijk wat jij allemaal hebt doorgemaakt..

**Geplaatst**: 03-03-03 22:24

Geplaatst: 03-03-03 22:24

Heel veel sterkte!! En idd erg moedig van je dat je naar Utrecht gegaan bent!!

**Geplaatst**: 03-03-03 22:49

Geplaatst: 03-03-03 22:49

Heel veel sterkte! Knap dat je het aankon terug te gaan. Wel een mooi gebaar. Maar dat iedereen haar vergeten is...dat zal best meevallen. Het was vast een paardje waar nog regelmatig mensen aan terugdenken bij herinneringen aan bepaalde gebeurtenissen. Het belangrijkste is dat ze in jouw herinneringen leeft... ze was JOUW beestje. Sterkte!

**Geplaatst**: 04-03-03 00:04

Geplaatst: 04-03-03 00:04

Heel erg veel sterkte! Vind het zeker niet overdreven en als het je goed doet, moet je het zeker doen! Ik weet jammer genoeg dat mensen snel zoiets hebben van 'ahg t is nu al zo'n tijd geleden, nu is ze er wel over heen' Alleen mensen die het zelf meemaken weten pas wat het is, en hoeveel pijn zoiets doet... En ook dat ze je paardje vergeten, 'ohg ze rijd of heeft nu toch een ander....'
Veel sterkte nog!