Baas doet halster om en begint aan je te sjorren. Een beetje lastig is ze wel maar jij verroert je niet. Ze duwt tegen je aan maar je ligt veel te lekker.
Nu begint ze zowaar wat ongerust te worden: "hij zal toch niet ziek zijn". Ze wordt nu wat minder aardig en begint je iets minder vriendelijk te bejegenen. Maar waarom zou je opstaan op deze mooie dag?
Ze wordt nu toch echt een beetje boos, nou vooruit dan maar. Dan ga ik wel mee. Tergend langzaam sta je op en loopt met haar mee de wei uit.
Gelukkig vertoont hij verder geen staakgedrag maar de volgende keer probeer ik het klappetjespistool van mijn dochter maar eens uit
