Geplaatst Daar aangekomen, het was 12.00 uur, waren de paarden nog steeds niet buiten.
Wat bleek?
Twee pony's van de buren, d-merrie en haar net 2 jarig veulen, waren uit de wei ontsnapt.
Twee keer had onze stalhoudster geprobeerd de paarden op de wei te zetten, maar ze braken de tent af omdat in het maisveld ernaast die pony's liepen.
Hardstikke link met dat vochtige gras, je wilt natuurlijk geen blessures...
Paarden weer naar binnen en die braken nu af en toe binnen de tent af.
De stalhoudster had zelf 12 mensen thuis die hielpen met slopen en verbouwen van de boerderij, ze was ontzettend druk.
Dit kwam dus totaal op een verkeerd moment!
De eigenaar van de pony's, het loonbedrijf en de buren van hen, daar was ze al twee keer geweest: niet thuis.
Ze waren op wintersport.
De stalknechten konden alleen met de koeien overweg, en wisten niet hoe ze de pony's moesten vangen.
In plaats van extra mensen in te schakelen en die pony's samen met de buren te vangen, 'lieten ze het maar zo'. Die pony's bleven toch in de buurt en gingen de weg niet op, maar eerder richting de andere kant want daar was gras. Juist ja.
Paarden konden niet in de buitenbak, niet in de wei, overal konden die andere pony's komen. En de 2 jarige was een hengst, die van ons waren allevier hengstig dus dan kun je je lol op.
Gelukkig konden Malissa en ik ze toch naar een ander veld jagen waar ook gras stond.
Zodoende konden onze paarden naar buiten worden gezet, en wij keken oplettend toe of het goed ging.
De pony's zijn heel langzaam weer terug gekomen, maar nu stonden de paarden al buiten, en bleven gelukkig vrij rustig.
Ik had heerlijk in het zonnetje willen gaan rijden, maar ik was gewoon op van het 'pony's wegjagen uit het grote veld'.
Malissa en ik zijn i.p.v. Cerise opzadelen maar de stallen gaan doen, want door alle moeilijkheden was de stalhoudster daar nog niet aan toe gekomen.
Al met al een nuttige dag, maar die pony's bleven dus ook nog 's nachts buiten los in 't maisveld.... konden zo de weg op...
Zondag:
We hadden afgesproken met zijn allen om 13.00 uur te rijden.
De paarden stonden rustig buiten, nu gewend aan de twee 'vreemdelingen'.
Eerst hebben we de paarden beweging gegeven in de buitenbak, daarna gingen we de weg op richting bos.
Het was zó ontzettend heerlijk weer, Cerise was braaf, alles ging geweldig!
Het pad waar Jolan haar schimmel ooit gestoken werd door een daas, schrok en in de prikkelstruiken met staart vast zat, was even spannend.
Jolanda is toen snel van haar paard afgegleden, die had een rare sprong gemaakt, dus ze wilde kijken of die wat had. Daarbij raakte haar knie geblesseerd... geen leuke herinnering aan dit pad!
Maar alles ging goed, paard deed het ook prima.
In het bos hebben we ook af en toe een stukje gedraafd. Cerise vindt dat elk tempo, of het nu in stap, draf of galop is, altijd veel harder kan.
Dorine vindt echter dat de groep ons bij moet kunnen houden, dus....
Toen kwamen we bij een open plek en heb ik even de galop in supergrote volte geprobeerd.
Mevrouw vond het heerlijk, en ik moet toegeven... ze had wel gelijk. Wind in je smoeltje en hopla gaan met die banaan! }>
Echter daarna even een stukje stappen, mevrouw Cerise de koningin was weer op adem, en mocht in draf met de rest van de groep.
Nee.... NIET in galop!
Ik nam haar terug, wilde van galop (handgalopje op de plek bijna) weer in draf, maar ze reageerde gepikeerd met een grote bok naar achteren...
En daar reed mijn vriendin op Gassina!
Gassina kreeg dus een aardige mep van Cerise, maar eigenlijk was het niet aan haar gericht, maar aan Dorine. Cerise wilde in galop en mocht niet, was goed pissig en het paard voor haar ging al wat harder en ze mocht niet eens aansluiten...
Nou ja de volgende keer als Cerise al een keer heeft gegaloppeerd dan is het of: achteraan rijden in draf, of: degene achter mij houdt minimaal 5 meter afstand. Ze kan zo hoog bokken dan!
Ze kreeg meteen op haar sodemieter, en was duidelijk onder de indruk, maar ja, volgende keer moet ze zich gewoon inhouden. Dorine bepaalt tempo en gang, Dorine staat hoger in rang.
De rest van de tocht ging nog voorbeeldig, we konden aan een autobestuurder nog voordoen hoe je keurig naar links je hand uit steekt als je over moet steken...
En thuis mochten de paarden heerlijk weer de wei in en ging ik snel de stal doen.
Ondertussen was Jolan naar de loslopende pony's gelopen, die niet veel gewend zijn en bij het zien van een touw al op 200 meter afstand hard weglopen...
Maar samen met Ingrid kreeg ze het na lange tijd voor elkaar!
Ja als je eenmaal de moeder hebt, heb je ook het veulen, die loopt dan wel mee. Dus hup ze brachten ze weer terug naar de buren.
We zijn erg blij dat die pony's weer op stal staan.
De eigenaren waren al een dag thuis maar hadden nog geen poging gedaan ze te pakken. Ze zijn ook de jongste niet meer, en waren Jolan en Ingrid dan ook errug dankbaar!
Al met al een heerlijke dag, vol vitamine D van de volle zon.
Vertel eens, komt die lente...
Of komt die niet?
Ik zit helemaal te 
!
