Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-11-08 02:20

Angst voor er af vallen! Vroeger niet, nu wel?

Geplaatst door de TopicStarter : 27-11-08 02:20

Ik begin een nieuw topic omdat ik met de zoekfunctie niet kon vinden of meerdere leden al over dit onderwerp hebben geschreven.

Ik rijd sinds september 2008 weer bij een manege. (1 keer per week dressuur, eens in de twee weken springen).
Ik heb daarvoor acht jaar niet gereden (en ook helemaal niet met paarden in aanraking gekomen).
Ik ben nu 25, toen ik stopte met rijden was ik dus 17. Omdat ik in die beginjaren (6e levensjaar tot 17e) altijd erg intensief heb gereden en op mijn 14e nog M sprong, dacht ik dat een tussenstop van acht jaar geen probleem zou zijn. Echter merkte ik dat ik iets vervelends heb ontwikkeld in die 8 jaren dat ik niet heb gereden: Angst.
Terwijl ik 'vroeger' nog op elk paard stapte zonder enige twijfel merkte ik dat toen ik weer ging rijden in september een soort van angst had ontwikkelt om er af te vallen en als gevolg bijvoorbeeld iets te breken of een ander ernstig 'iets' te overkomen.
Ik vraag me af waar nu ineens die angst vandaan komt, terwijl ik dat 8 jaar geleden nog niet had.
Komt het omdat ik ouder ben geworden en nu anders over dat soort dingen nadenk? (bijvoorbeeld omdat je bang bent dat als je iets breekt je direct in een carriere-dip terecht komt ofzo? Of omdat je anders over leven nadenkt? Waren we vroeger onbezorgder?)
Of komt het juist omdat ik er 'weer even doorheen moet'?
Ik maak me hier ernstig zorgen over omdat ik nog wel op elk paard stap vanuit die oude mentaliteit van onbezorgheid (we doen het gewoon en dan zien we wel wat het wordt) maar vervolgens ontzettend ongemakkelijk op een paard zit. En die gespannenheid werkt natuurlijk automatisch op het paard uit.
Ik dacht dat het er aan lag dat ik gewoon eens weer van een paard moest vallen om te ervaren wat is. Maar nu ben ik vanavond van een paard gekletterd tijdens springen omdat die als een dolle op de hindernis afging - ik dacht dat ie ging springen en op het laatste moment vol in de stijgers ging - en dat deed me eigenlijk best behoorlijk pijn (gezien er een staander op mijn hoofd viel).
Natuurlijk ga ik gewoon weer juist op dat paard met de springles, omdat ik weet van 'vroeger' dat als je het paard om die reden gaat vermijden, de angst alleen maar sterker wordt. Maar eigenlijk ben ik natuurlijk toch best bang om de volgende keer er weer op te gaan!
Mijn vraag aan jullie:
- Waarom is na 8 jaar stop die angst ineens ontstaan terwijl ik vroeger wel zo'n held was? (want als je weet hoe het ontstaan is kun je er wellicht aan werken)
- Hoe kom ik over die angst heen (juist veel op risicovolle paarden gaan zodat je vertrouwen weer wint in jezelf of juist niet of een andere manier?)
- Is het zaak om de volgende les springen weer op dat (felle) paard te gaan of is het zaak om juist op een betrouwbaar paard te gaan?

**Geplaatst**: 27-11-08 02:48

Re: Angst voor er af vallen! Vroeger niet, nu wel?

Geplaatst: 27-11-08 02:48

Het enige wat ik weet dat men verstandiger wordt als men ouder wordt. Men denkt dus meer na. Toen we jong waren deden we alles zonder over de gevolgen na te denken. Nu denken we wel over de gevolgen na (je zou iets kunnen breken b.v).
Of het angst of verstand is kan ik je niet zeggen.

**Geplaatst**: 27-11-08 03:02

Re: Angst voor er af vallen! Vroeger niet, nu wel?

Geplaatst: 27-11-08 03:02

Bekend verhaal. Ik ben ook 25, en twee jaar geleden na 6 jaar niet gereden te hebben weer begonnen. Vroeger dacht ik er gewoon niet overna (totdat ik een vrij ernstige val had), maar als je ouder wordt wordt je je meer van de gevaren bewust (kans op permanent letsel, problemen met werk, financieel, etc).

Het goede nieuws is dat het (voor mij tenminste) steeds minder wordt. Ik doe nu zelfs dingen die ik vroeger niet durfde; alleen door het bos heen crossen en over natuurlijke hindernissen springen, moeilijke paarden bijscholen, etc. Door zo veel mogelijk verschillende paarden te rijden heb ik nu veel meer vertrouwen dat ik dingen zelf kan oplossen. Ik raak niet meer in paniek als mijn paard er ineens vandoor gaat; ik ben aan de snelheid gewend geraakt en ik heb nu zoiets van "ach, hij stopt toch wel." ... daardoor zit ik veel relaxter te paard, en de paarden reageren daar natuurlijk op.

Eventjes doorbijten dus! Knipoog

Ik rijd in de winter trouwens altijd met BP; geeft een veilig gevoel en is heerlijk warm.

**Geplaatst**: 27-11-08 03:05

Re: Angst voor er af vallen! Vroeger niet, nu wel?

Geplaatst: 27-11-08 03:05

Heb precies hetzelfde gehad als jij. Ben er ook ca. 8 jaar tussenuit geweest ooit (en later nog af en toe een periode), en heb in de periode tussen mijn "kindertijd" en dat ik het rijden weer oppakte ook angst ontwikkeld. Denk dat het inderdaad komt doordat je meer nadenkt, meer gevaren en risico's ziet, meer verantwoordelijkheidsgevoel hebt gekregen en dat soort dingen.

Je hoort het ook vaker van mensen die een kind hebben gekregen, die worden soms ook plotseling bang, ook al hebben ze hun hele leven tussen de paarden gewoond en geleefd. Komt ook het verantwoordelijkheidsgevoel (naar het kind toe) de kop op steken.

Kan je wel uit ervaring vertellen dat het minder wordt naarmate je weer meer vertrouwen/ ervaring opdoet. Oke, voor mij geldt dat ik geen wilde buitenritten meer doe op een dier dat ik niet goed ken met alleen een halster (kamp), of even de nieuwe pony van de manege op buitenrit uitproberen (lees: Racen), maar ik durf wel weer gewoon te rijden zonder angst eraf te vallen. Ook op paarden die bokken. Je moet weer vertrouwen leren hebben in je eigen kunnen, en in het kunnen van je paard.

Grappig vind ik ergens wel dat ik hardstikke lekker kan rijden op een paard van 1.80 (lespaard) maar het op- en vooral afstijgen dus echt doodeng vind! (tijdens het rijden ben ik er inmiddels wel aan gewend dat ik hoog zit)

**Geplaatst**: 27-11-08 09:05

Re: Angst voor er af vallen! Vroeger niet, nu wel?

Geplaatst: 27-11-08 09:05

Denk voor heel veel mensen een bekent verhaal, misschien wel en merendeel van de ruiters, want er zijn ook best heel veel mensen die het niet (durven)toegeven. Knipoog

Ik denk dat het ook heel veel met de leeftijd te maken heeft, als je ouder word ga je anders denken, als kind zie je vaak geen angst, ik ben 45 en rij vanaf mijn 4de , vroeger zat ik achterste voren onderste boven zonder cap op elke pony, het kon me niet gek genoeg zijn, nu ben ik voorzichtig, maar heb ook een korte tijd erge angst gehad en denk dat die angst is het vallen, je pijn doen, ik ben in al die jaren denk ik maar 5 x gevallen, maar toch kan ik me indeken hoe pijn het kan doen als je valt, ook heb je meer verantwoording , ik heb een gezin , 20 paarden , 4 honden die ik elke dag moet verzorgen, wie doet dat als ik mijn nek breek Knipoog

Als kind beleef je pijn anders dan een volwassenen en een kind heeft vaker een hogere pijngrens, oudere worden gewoon watjes wat pijn betreft Haha!

Denk rond de leeftijd van 18/20 dat je toch meer en anders gaat denken en dat je daardoor ook anders op een paard stapt.

Maar je moet het vooral niet opgeven, maar bedenk wel dat veel paarden op onzekerheid van de ruiter reageren, dus als jij bij de volgende sprong op hetzelfde paard zit en bedenkt hij gaat stoppen, zal hij dat zeker doen, je zou dan een paard moeten hebben waarvan je zeker weet dat hij de sprong wel gaat maken en als je weer wat minder angst hebt en dat zal zeker keer op keer verschillen, dan zou je weer eens het paard moeten rijden waar je vanaf geknikkert ben.

Gewoon lekker genieten van het rijden is het belangrijkst, als dat een dag in stap moet dan doe je dat toch gewoon in stap, het is een hobby die leuk moet zijn en niet een waarbij je angst of jezelf naar moet voelen, want dan kun je beter een andere hobby kiezen denk ik Knipoog

Vaak op een manege zie je tegen de galop dat alle paarden ineens anders worden , ze gaan rennen , je krijgt ze niet meer door de hoek heen, ligt echt niet aan het paard, maar aan de ruiter, ik weet zeker dat daar heel veel ruiters tussen zitten die niet toe durven geven dat hun hartslag en hun houding anders gaan worden tegen de tijd dat het galop rondje er aan komt Knipoog

**Geplaatst**: 27-11-08 15:03

Re: Angst voor er af vallen! Vroeger niet, nu wel?

Geplaatst: 27-11-08 15:03

weet je dat heel veel mensen dit hebben, en je hoeft er niet eens 8 jr voor tussenuit te zijn geweest.
als je jonger bent heb je t gevoel van angst veel minder, je denkt er verder niet bij na dat er iets kan gebeuren.
In de springsport zie je t heel veel, bij de ponys wordt er tot t m of z of zz gemakkelijk gereden, daarna bij de paarden lukt t sommige ook nog tot t m of z en ineens komt "die fase" niet meer aandurven rijden, niet meer die hoogtes van voorheen springen, en hierna zie je heel veel die helemaal stoppen, enkele gaan zich helemaal op dressuurrichten en een enkele komt er overheen.
zelf heb ik het ook... gehad.
ineens na gaan denken over die hoge hindernis, terwijl ik voorheen met ieder paard overal heen reed gewoon alles bovenin.
hele tijd een dip gehad, en ineens was ik er een heel stuk overheen, heb soms nog wel eens een beetje dat dipje maar das net 1 dag ofzo.

ik denk dat dit een beetje op dezelfde manier is als wat jij bedoeld, alleen jij bent helemaal gestopt dus moet weer beginnen met rijden, diegene die het met bv springen hebben, rijden wel evengoed nog dagelijks op hun paard.

maar ook sommige mensen hebben het gewoon na een val bf thuis in de bak. dat ze gaan twijfelen en banger worden.

ik denk dat je even een stuk moet doorbijten en echt proberen er niet te veel aan te denken. en dan hopenlijk hopla opgelost en kun je weer met een fijn gevoel rondrijden

succes

**Geplaatst**: 27-11-08 15:11

Re: Angst voor er af vallen! Vroeger niet, nu wel?

Geplaatst: 27-11-08 15:11

Ik had hier nog een groot topic erover met de vraagt waarom ik zo een grote angsthaas bent.

[PP] Waarom ben ik nou zo een angsthaas?

De angst= Controle verliezen en er af te vallen.

Ik heb om de zoveel tijd les van Aerdenhout1 en daardoor gaat me angsten erover heen.

Het beste tip is een insctructeur te vinden die eigelijk beetje geen medelijden met je heb. Neem niet iemand die je paard door laat gaan als je echt op de punt staat eraf tevallen op een pittig snelheid.

Ik ben blij om hoever ik erdoorheen ben gekomen met het paardrijden en me angsten overig is het grotendeel van die angsten alweer weg.

**Geplaatst**: 27-11-08 17:02

Re: Angst voor er af vallen! Vroeger niet, nu wel?

Geplaatst: 27-11-08 17:02

Dit klinkt heel bekend; ik had 5 of 6 jaar niet gereden voordat ik weer begon.
Nu ben ik altijd wel onzeker geweest, maar vroeger durfde ik toch wel meer! En ik ben vroeger toch ook wel een aantal keer gevallen; maar ik ging altijd stug verder alsof er niks gebeurd was. Tegenwoordig heb ik wel liever iets rustigere paarden en ze hoeven ook niet meer zo groot of snel te zijn zoals ik als vroeger graag had. Ik kan daar ook geen andere verklaring voor geven dan dat ik ouder en wijzer ben geworden en meer bewust van de gevaren zoals Guinevere dat al zei.

Je schreef: "Ik dacht dat het er aan lag dat ik gewoon eens weer van een paard moest vallen om te ervaren wat is."
Ik denk toch wel dat dit waar is: de 6e keer (ofzo) nadat ik weer begonnen was, ben ik er af gevallen doordat het paard waarop ik reed ergens van schrok en er vandoor ging terwijl ze wat rare sprongen maakte. Ik had natuurlijk nog geen goede balans en ik kon het niet uitzitten. Wel even schrikken, maar meteen weer opgestapt, natuurlijk.
Ik heb een weekje met wat pijn rondgelopen, maar ik merkte daarna wel dat ik me wat beter kon ontspannen en de paarden meer durfde aan te pakken omdat het me toen allemaal niet meer zoveel kon schelen of ik er vanaf zou vallen. Tegenwoordig heb ik dan ook niet meer zo zeer de angst om te vallen; hoewel ik het nog steeds eng vind als een paard er vandoor gaat en ik ben vooral bang de controle te verliezen in zo'n situatie.
Dat paard waar ik toen vanaf ben gevallen heb ik daarna ook wel weer gereden en toen ging het gewoon goed (alleen was dat niet op dezelfde plek als waar het toen gebeurd was...). Ik was echter wel blij dat ik de les nadat ik gevallen was eerst een ander, meer vertrouwd paard kreeg toegewezen.

Het zal per persoon verschillen; maar misschien is het fijn om de volgende keer gewoon een rustig en vertrouwd paardje te nemen zodat je weer even een goede ervaring op kunt doen? Dit kan goed zijn voor je zelfvertrouwen zodat je daarna weer met frisse moed op dat andere paard kunt stappen. Aan de andere kant neem ik ook weleens een paard waarmee het de vorige les minder goed ging omdat ik dan deze keer weet waar ik op moet letten en daardoor een stuk zekerder ben...

**Geplaatst**: 27-11-08 22:06

Re: Angst voor er af vallen! Vroeger niet, nu wel?

Geplaatst: 27-11-08 22:06

Irisamaire schreef:
Ik begin een nieuw topic omdat ik met de zoekfunctie niet kon vinden of meerdere leden al over dit onderwerp hebben geschreven.

Ik rijd sinds september 2008 weer bij een manege. (1 keer per week dressuur, eens in de twee weken springen).
Ik heb daarvoor acht jaar niet gereden (en ook helemaal niet met paarden in aanraking gekomen).
Ik ben nu 25, toen ik stopte met rijden was ik dus 17. Omdat ik in die beginjaren (6e levensjaar tot 17e) altijd erg intensief heb gereden en op mijn 14e nog M sprong, dacht ik dat een tussenstop van acht jaar geen probleem zou zijn. Echter merkte ik dat ik iets vervelends heb ontwikkeld in die 8 jaren dat ik niet heb gereden: Angst.
Terwijl ik 'vroeger' nog op elk paard stapte zonder enige twijfel merkte ik dat toen ik weer ging rijden in september een soort van angst had ontwikkelt om er af te vallen en als gevolg bijvoorbeeld iets te breken of een ander ernstig 'iets' te overkomen.
Ik vraag me af waar nu ineens die angst vandaan komt, terwijl ik dat 8 jaar geleden nog niet had.
Komt het omdat ik ouder ben geworden en nu anders over dat soort dingen nadenk? (bijvoorbeeld omdat je bang bent dat als je iets breekt je direct in een carriere-dip terecht komt ofzo? Of omdat je anders over leven nadenkt? Waren we vroeger onbezorgder?)
Of komt het juist omdat ik er 'weer even doorheen moet'?
Ik maak me hier ernstig zorgen over omdat ik nog wel op elk paard stap vanuit die oude mentaliteit van onbezorgheid (we doen het gewoon en dan zien we wel wat het wordt) maar vervolgens ontzettend ongemakkelijk op een paard zit. En die gespannenheid werkt natuurlijk automatisch op het paard uit.
Ik dacht dat het er aan lag dat ik gewoon eens weer van een paard moest vallen om te ervaren wat is. Maar nu ben ik vanavond van een paard gekletterd tijdens springen omdat die als een dolle op de hindernis afging - ik dacht dat ie ging springen en op het laatste moment vol in de stijgers ging - en dat deed me eigenlijk best behoorlijk pijn (gezien er een staander op mijn hoofd viel).
Natuurlijk ga ik gewoon weer juist op dat paard met de springles, omdat ik weet van 'vroeger' dat als je het paard om die reden gaat vermijden, de angst alleen maar sterker wordt. Maar eigenlijk ben ik natuurlijk toch best bang om de volgende keer er weer op te gaan!
Mijn vraag aan jullie:
- Waarom is na 8 jaar stop die angst ineens ontstaan terwijl ik vroeger wel zo'n held was? (want als je weet hoe het ontstaan is kun je er wellicht aan werken)
- Hoe kom ik over die angst heen (juist veel op risicovolle paarden gaan zodat je vertrouwen weer wint in jezelf of juist niet of een andere manier?)
- Is het zaak om de volgende les springen weer op dat (felle) paard te gaan of is het zaak om juist op een betrouwbaar paard te gaan?

Hoi, ik heb vroeger ook jaren gereden en ben er de laatste tijd ook een aantal keren afgevallen. En het is nu eenmaal zo dat als je wat ouder bent, je meer nadenkt over wat er kan gebeuren en wat het voor consequenties kan hebben (werk/huishouden/evt. kids etc.). Maar bij mij hielp het om dan volgende les even wat rustiger aan te doen, enorm aan mijn zit werken en wel op hetzelfde paard te rijden. Succes!

**Geplaatst**: 28-11-08 08:33

Re: Angst voor er af vallen! Vroeger niet, nu wel?

Geplaatst: 28-11-08 08:33

--> PP