Geplaatst 
Dus ik denk 'O god, wat krijgen we nu weer... ' Even zijn temperatuur opgenomen, gelukkig geen koorts. Maar aangezien eten niet zo soepeltjes ging (hij kreeg zijn mond haast niet open) toch maar even de veearts gebeld. Die vond het niet nodig om direct te komen omdat hij wel kon drinken en geen koorts had, dus een afspraak gemaakt voor maandagmiddag. Hij zou er om half twee zijn, maar je kent het; kwart over twee kwam hij aan. Paard even bekeken, en jawel hoor, wat ik al dacht; een abces! Heins werd dus suf gespoten, kreeg zo'n mondklem (veel te klein natuurlijk!) in zijn mond gewurmd, waarna de veearts met een scalpel dat abces opensneed, met zijn pink de boel een beetje schoonmaakte (IEEEK!) en vervolgens uitwaste met een grote spuit met lauw water. Ondertussen deden mijn vriend en ik verwoede pogingen om niet gelanceerd te worden. Wij werden verondersteld Heins z'n hoofd stil te houden, maar ja...ha ha, het blijft een Belg natuurlijk. Oersterk! 
Nadien stond hij nog een half uur te zwabberen op zijn benen voor hij weer wat wakker werd. 
Bloeden als een 
natuurlijk, tja, wat wil je met zo'n gat in je mond... Maar gelukkig kon de VA me vertellen dat met een antibiotica kuur van een paar dagen alles nog voor het weekend weer rustig zou moeten zijn in z'n mond. Volgende week maandag komt hij nog een keer terug om zijn gebit na te kijken, want zo op het eerste gezicht kon hij niets vinden wat de ontsteking zou kunnen hebben veroorzaakt. Maandag, als alles wat rustiger is, wil hij dan met een grotere mondklem 
de boel nog een keer goed bekijken. Vanmorgen zijn eerste dosis medicijnen gegeven en meneer stond al weer op zijn hooi te knabbelen, wel langzaam aan, maar het ging erin! Het is een heel verhaal geworden <zucht>
