
Het enige teken waaraan je nog kunt zien dat Nicoline vorig jaar zo verschrikkelijk kreupel is geweest, is haar linker voorbeen. Halverwege dat been zit nu een aantal donkergrijze haren. Ik heb nu echt weer vertrouwen in haar. Na vandaag weet ik gewoon dat ze ooit weer zo loopt als vroeger. Eén ding weet ik zeker: zowel voor haar, áls voor mij is die lange tijd rust heel erg goed geweest. Ik heb in de tussentijd meer geleerd, en daardoor ben ik ook meer op mijn rijstijl gaan letten. Nu profiteert Nicoline daar natuurlijk ook van. Een top dressuurpaard zal ze nooit worden, maar ik ga wel proberen haar zo goed mogelijk te laten lopen!