Geplaatst toen ik het hek open deed om naar mijn auto te gaan,zag mijn hond opeens een stalgenoot en rende op haar af.
ik had het niet zo snel door omdat ik aan het praten was.op het moment dat ze de weg oprende kwam er een auto aan en werd ze geschept .
het was een harde knal en ze lag zo raar,haar oog was weggedraaid en doorbloed.
ik dacht dat ze dood was.toen ik bij haar kwam en haar in mijn armen nam begon ze heel zacht te piepen.
de dierenarts is meteen gebeld maar die nam niet op.
wij er maar naar toe gereden want ze woont aan de overkant,ze had geen dienst,maar ze kwam meteen om ons te helpen.
kiara{onze hond}kreeg iets tegen de shock en tegen de pijn.
ze luisterde naar haar hart en longen,die gingen erg tekeer waarschijnlijk door de shock,of er van binnen bloedingen waren kon ze niet zien en ze wou geen foto maken omdat kiara al erg van streek was en ze haar niet nog meer pijn wou doen.
haar oog zou weer goed komen,we moesten het zien als wat voor ons een blauw oog is.
ze zal erge hoofdpijn hebben,daarom moeten we haar pijnstillers geven.
ze ging bij de dierenarts wel weer lopen wel wat moeilijk,maar een goed teken dat er niks gebroken is.
volgens de dierenarts hebben we erge mazzel gehad,en haar geluk is geweest dat ze erg elastisch is.[is nog een jonge hond bijna 2 jaar]
ik wil niet weten wat er was gebeurd als ze iets eerder was geweest of de auto iets later.
dan had ze er onder gelegen,en was ze zeer waarshijnlijk .... geweest.
het is gelukkig goed afgelopen,toen we thuis kwamen heb ik er een koekje gegeven en dat at ze gelukkig meteen op.
later ging ze ook drinken en at ze haar brokken op.
ze loopt de hele tijd heen en weer en weet niet goed wat ze moet.
als ik naar haar toe ga begint ze zacht te piepen,erg zielig
is dat.nu ligt ze eindelijk te slapen.
ik voel me erg schuldig tegen over haar,waarom lette ik niet op haar toen we de poort uit liepen.
normaal loopt ze netjes naast.
maar ze is nog jong,en uit enthousiastme wou ze renee begroeten.
en zei denkt niet aan de auto die er aan kan komen,en die er aan kwam.dat had ik voor haar moeten doen.
de auto die haar aangereden had die kwam weer terug rijden,om te kijken hoe het ging met kiara.
die man bleef zich verontschuldige dat hij er niks aan kon doen en dat kon hij ook echt niet.
we moesten snel naar de dierenarts,maar ik wou dat ik wist waar hij woonde zodat ik hem kon vertellen hoe het afgelopen was.en om te vragen of hij nog schade had want daar denk je op dat moment niet aan.
ik ben blij dat het goed is afgelopen,en dat ik mijn hondje nog heb.
ik sta nog te trillen op mijn benen.
en zal haar deze dagen maar extra verwennen.
Ben er met mijn eigen hondje ook altijd heel bang voor.. Sterkte ermee 
