Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola



).
) gewoon bij haar in de stal zitten. Haar zien kauwen was al genoeg. Ze deed altijd zo alsof ze het wist
NOUKERD schreef:Ik vertel mijn diepste gevoelens aan elk paard dat ik aan het poetsen ben.
Al weet ik niet of ze dat waarderen.
![]()
Meestal zijn het gesprekjes als 'oh wat ben je vies! heb je liggen rollen, viespeuk? ja he?'.
Een soort van kruisverhoor.
Of ik vertel ze hoeveel mazzel ze hebben dat ze geen mensen zijn,
en dan uit ik mijn frustraties over mensen die ik ken. 'nee, wees jij maar blij dat je een paard bent'
Ik doe het overigens ook bij konijnen. Ik voel me nu lichtelijk sociaal gestoord.
welkom bij de club hahaha
Hele verhalen soms.
Met rijden beloon ik ze ook vaak met mijn stem, en stel ik ze gerust met mijn stem. En als ze gaan bokken/steigeren krijgen ze ook een schreeuw. 
Mijn ouders en oma en opa doen hetzelfde, maar mijn vriendinnen vinden het nogal apart, haha. Pas waren ze bij mij thuis en ik wou de kat eten geven, hij was weer zo aan het krijsen.
"Kom lekker ding, dan krijg je je diner." Toen had ik nogal wat rare gezichten, haha!