Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
We (fysio en ik) zijn vrij snel (zeg maar de 2e keer) tot de concencus gekomen dat ik me niet kan aanpassen en het ook niet zou doen als ik het wel kon. Ik accepteer anderen zoals ze zijn, ik "verwacht" datzelfde terug en als dat niet kan, dan houdt het op.
Dan ben ik niet boos of whatever, dan is het gewoon niet haalbaar om veel tijd samen te spenderen.
) waarop hij "alleen als ge mij dat wilt zeggen, K komt dadelijk ook dus ik kan me ook gewoon zelf voorstellen en tegen die tijd is hij er wel." (de vorige keer heeft K gewoon zijn naam gezegd en dat hij de stagiair was)
Maar K flapt er na een paar seconden stilten van tijd nog steeds uit "oké dit is een antwoord dat ik alleen van u kan krijgen en waarop ik dus niet voorbereid ben." dus dat wennen gaat langer duren dan hij nu vermoed. 

(ja dat weet hij, mogelijk is dat ook de reden dat hij ze niet te vaak bij me laat.
) eentje daarvan is om als K te druk is om dan zelf heel stil te worden. dan wordt K nl. ook rustiger en hij kan niet tegen stiltes dus die gaat hij dan opvullen.
waarop Stagiair "ma gij hebt misschien ook liever stilte, want als ge dat liever hebt dan praten we gewoon niet he."
Ik doe het regelmatig terwijl hij er bij zit.
Dus subtiel ben ik er niet mee.
hij kan ze in de oefenzaal niet altijd van me weg houden
) Normaal is K zo dus helemaal niet kennelijk (heb ik van horen zeggen.) maar zoals ik al zei: ik haal dit soort dingen in mensen boven als ze me mogen.
)
) dat iedereen in de zaal meestal aan het mee luisteren is en dat hebben wij zelf pas de 1e keer beseft toen ik vanuit mijn ooghoeken iemand haar eigen patiënt zag "vergeten" dus ik zeg midden in de discussie "we hebben een toeschouwer geloof ik." en zij werd meteen rood (was een kinesiste die nog maar kort daar werkte) en zegt heel verontschuldigend; "jamaar... Jullie communiceren altijd zo raar met elkaar!" (lees: Ik ga in tegen K, niemand gaat in tegen K.
En ik kom er nog mee weg ook. Met goede reden overigens, ik breng het altijd vrij luchtig maar hij weet dat als ik tegen een oefening in ga dat ik hem dan eigenlijk aan het vertellen ben dat die oefening pijn doet/eng is/ ik aan mijn lijf twijfel of ik het wel kan en hij gaat daar op een even luchtige manier op in en past het aan zodat ik wel durf/kan en als we dan de volgende keer privacy hebben spreken we het even door.)
En meestal begin ik dan met "Jij wil tips om K te etteren?" en meestal moet ik dan wel bukken omdat er iets naar me toe vliegt van K uit maar hij loopt dan door en laat me rustig doen.
Maflinger_S schreef:Gevalletje stemvorkprincipe.
Lekker leesvoer.
pien_2010 schreef:Geweldig je verhalen over je fysio. Ik vind het knap van je hoe je ermee omgaat (en dan heb ik het niet over je handicap, maar hoe je met je fysio en de stagiaire het contact hebt). Wat ik eigenlijk wil schrijven is, dat je trots mag zijn op je zelf want je bent een heel mooi mens.
ik heb echt... heel veel geluk.. dat ik bij mijn fysio terecht gekomen ben...

terwijl ik al brommend aan het uitzoeken was waarom dat halster niet mee werkte liet Joy het maar over zich heen komen.
(alles wat met mij moet om gaan is Kath-proof wat in houdt dat alles met meer dan 3 hersen cellen het wel een halster om kan doen.)
Nu is Joy daar wel vrij zen in moet ik zeggen. Eigenlijk in alles wat je met hem doet. Hij vindt het allemaal wel prima.
Voor hem moet ik dus echt een halster met die vierkante dingen nemen, terwijl Sam dus juist plekjes krijgt van die halsters.

Denk dat ik hem daar ook terug ga steken als Sam m niet meer nodig heeft. 
En hij krijgt geen nieuwe plekken die hij mogelijk wel van minder goed ademende stoffen zou kunnen krijgen.
Ik kan 'm net als elk ander soms wel eens wurgen. Maar het merendeel van de tijd....
Er wordt heel snel over hem geoordeeld helaas en zelden positief... Op basis van "hear say" (en veelal word ik dan meteen mee beoordeeld want ik ben er immers mee getrouwd) En het is zo'n fantastische man...
hij is niet uitzonderlijk groot maar hij is wel van nature breed en zwaar gebouwd. (dat zien jullie ook wel op de foto's hoe groot het verschil is tussen ons.
) en ze waren dus bang dat hij mij niet goed zou behandelen. 
Beide herders hier zijn getraind om mij als prioriteit te zien als ze één van ons moeten beschermen (en vooral de jongste neemt dat erg serieus.
Die moet nog even volwassen genoeg worden om het knopje aan en uit te zetten want die beschermd me ook tegen mijn man.
)
Ik heb iemand nodig die enerzijds weet wanneer hij zacht en rustig moet zijn, maar ook iemand die tegen me in kan gaan. Ik heb en sterke persoonlijkheid en ik heb iemand nodig die daar mee om kan. Maar ook iemand die me dat niet verwijt. Sowieso verwijten wij elkaar eigenlijk nooit wat, tot op heden iig niet.





Ayasha schreef:Mijn kerel heeft ook felblauwe ogen.![]()
![]()
zit ik hier met mijn saai bruin.
Al vroeg mijn ex schoonzus ooit eens "welke kleur ogen heb jij nu eigenlijk?" en manlief en mijn broer zeiden tegelijk "zwart".
dus echt bruin is het ook niet.
