Jet schreef:Je hebt daar wel gelijk in hoor, Monique, een kudde van 2 is geen kudde. Ik had het misschien tussen aanhalingstekens moeten zetten. En dat het zo liep dat je naar twee ging, daar kan jij ook niets aan doen natuurlijk, liever had je ze nog alle drie gehad!
Qua accommodatie van de DA en een koliekoperatie, voor mij telt ook mee of hij dat al vaker heeft gedaan. Bij Lou waren ze met twee artsen van de kliniek en nog een arts van buitenaf. Ze hadden best wel al ervaring met koliekoperaties, maar naar hun idee was een goede back-up wel noodzakelijk bij hun. Hier in de buurt kan het nu bij de kliniek ook, maar ik denk niet dat ik het daar zou laten doen, zoveel ervaring hebben ze daar ook niet mee ( nog). En ik zou mijn paard niet als "proefkonijn" willen laten gebruiken.
Snap ik. Ik vind het ook ontzettend moeilijk het lot van mijn dieren in de handen van een ander te leggen. Vooral na, best wel veel bedenk ik me nu, negatieve ervaringen met dierenartsen op gebied van van allerlei soorten dieren. Shadow is daar wel het topvoorbeeld van. Daarvan verwijt ik me zelf nog steeds dat ik mijn onderbuikgevoel had moeten volgen en meteen een 2nd opinion had moeten aanvragen. Gelukkig heb ik daarvan geleerd en met Callas haar kreupelheid meteen na dat drama met d.a.1 doorgegaan naar d.a.2.
Dus ja, iedere situatie is individueel en iedere eigenaar beslist zelf over het lot van zijn paard. Waarbij je dan maar hoopt dat iedereen het beste voor heeft met zijn paard. En ik denk dat mijn oppas deze arts die een grondige en goede reputatie heeft, had kunnen volgen op zijn advies. Hij is haar d.a., als hij het paard geen kans meer waard vond, zou hij dat ws ook wel gezegd hebben. Althans ik vroeg altijd aan mijn d.a. wat zou jij doen en dan kreeg ik een eerlijk antwoord. Ik denk dat deze arts dat ook wel gedaan zou hebben en ik denk ook dat hij dat gedaan heeft, omdat haar bewoordingen over de situatie wat bedekt lijken te zijn.
En dat vind ik wat moeilijk in de situatie met mijn oppas. Als je maximaal twee keer per week, maar vaak genoeg red je dat niet eens, naar je paard gaat, hem die twee keer ook niet altijd uit zijn landje haalt, maar alleen wat aait en koekjes geeft. Wat heeft zo'n dier dan aan zijn leven? En ja ik realiseer me dat miljoenen paarden op deze wereld zo'n leven hebben. Maar vandaag pas realiseerde ik me écht, eigenlijk door de opmerking van Erwin, dat ie nu beter af is, hoe triest en sneu dat eigenlijk is. En hoe goed het is dat er steeds meer wordt nagedacht over paardenwelzijn. En hoe gelukkig ik ben dat ik het anders kan en wil doen.
En ja, ik vraag me oprecht af of als mijn oppas niet morgen op vakantie zou hebben gemoeten of ze hem dan wel zou hebben laten opereren.