Heerlijk die verhalen over dit drietal. Je zal ze maar hebben.
Moderators: Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, NadjaNadja, Neonlight, Sica, C_arola
petraaken schreef:My God wat heeft Sam het toch voor zijn kiezen gekregen met Joy.
Ik heb het al vaak gezegd en ik ga het nog vaak zeggen: Sam is de braafste, meest geduldige ruin die ik al ooit met een veulen heb zien om gaan.
Hij corrigeerde hem wanneer hij echt brutaal was maar dat soort sh*t liet ie gewoon over zich heen komen.
pmarena schreef:Poeh maar daar kan je echt wel een lelijke doodklap mee uitdelen met zo'n grote flos
Sinds is ie naar de honden gegaan.
Hij kreeg m alleen nog als ik Sam aan het rijden was (en Sam dus buiten de slagzone was)Maflinger_S schreef:Ik denk dat Joy gemazzeld heeft met Sam als oom. Die braverik heeft zo te lezen heel wat over zich heen laten komen. Krijg er een beetje een "Ma-Flodder-gevoel" bij: "t Is toch je kind hè".
Heerlijk die verhalen over dit drietal. Je zal ze maar hebben.
En hij stond ook nog eens áltijd bij hem te waken als Joy lag te slapen he... Rêve ging vreten maar Sam week niet van zijn zijde.
" t is toch je kind he" is eigenlijk best wel passend voor blikken die ik Sam regelmatig heb zien werpen op Joy.
Ik denk niet dat Joy zich een betere "oom" had kunnen wensen nee.
pien_2010 schreef:Misschien voelde Sam zich wel de vader van Joy? Wie zal het zeggen.
Nu is Sam kwa humeur sowieso wel vaak all over the place maar toch.
Die kleine mocht iig wel heel veel uit vreten dat Rêve niet eens moest bedenken.
Zowel Sam als Rêve zijn er zo IMO. Ook al hield Rêve er nogal ehm, alternatieve en soms ietwat brute opvoedingsmethodes op na. 
Waarop hij natuurlijk zijn hoofd opheft (je zou voor minder) en toen was Rêve tevreden.
Welliswaar "zachtjes" (voor zover dat een optie is met een hoef) maar toch...
Het zag er niet heel lieflijk uit zeg maar.
(en werd zo ook niet ervaren, een geërgerde hinnik van Joy maakte haar ook e.e.a duidelijk.
)
Ze keek ook echt naar mij van "wat? Mag dat niet?" heb het haar daarna niet meer zien doen dus ze had wel even zeg maar wat oefening nodig betreffende "hoe ga ik om met baby's" maar na een paar uur had ze 'm.
Ik heb haar Joy minstens vijf keer gewoon zien omduwen. en Joy lag dan altijd ietwat verdwaasd te kijken zo snel ging het....
het duurde ook altijd effe voor ie op stond omdat ie nog aan het verwerken was dat ie lag.
Morganlefay schreef:O gut wat een heks van en merrie hedde gij toch(sorry). Arm kind geen wonder dat ie de voorkeur geeft aan Sam.
dat heet ‘ken jezelf en je kent je zoon.’
Maflinger_S schreef:Joy had zo te lezen al vroeg een aantal wtf-momentjes.
Sam en Pharaon hebben Rêve proberen op te voeden.
(Rêve heeft ooit proberen te drinken bij Sam.... Ze had toen al tandjes......
)
Mogelijk wel van mij.
Ik gooi nogal eens dingen naar hoofden als ze niet luisteren en ik niet dichtbij genoeg sta om in te grijpen.
Dus die klap voor z'n kop is verklaarbaar.... 
Morganlefay schreef:Gooien deed ik ook nog wel eens. Was uitermate effectiefHeb ooit Ulrike letterlijk vanalles=inhoud poetskist naar dr hoofd geslingerd nadat ik een voetje op mijn bovenbeen kreeg. De "richel" zit er trouwens noch steeds.
Borstels zijn hier de geprefereerde voorwerpen, dat mikt makkelijk.
Maar Rêve heeft op een slechte dag ook wel eens de keerborstel naar der kop gekregen.
Nadeel daaraan is dat het vrij "traag" vliegt en ze zich dus uit de weg kunnen maken maar al bij al is het niet minder effectief gebleken tot op heden.
(ja sorry Rêve is echt een JCB soms dus het is soms met grof geschut, ze komt als ik haar daarna roep gewoon weer rustig naar me toe dus tis niet dat ze er getraumatiseerd van raakt.
)
ze heeft ook wel eens een emmer water over zich af gekregen omdat ze aan het klieren was terwijl ik het water aan het bijvullen was.
Toen heeft ze zo'n tien liter water over zich af gekregen samen met de emmer. Heb haar zelden zo beledigd en flabbergasted tegelijk gezien.
Sam stond een paar meter verder te kijken van "jep, dat zat er aan te komen."
Heb een gebit in mijn rug staan en ééntje kan je de tandjes voelen in mijn schouderspier. Is gelukkig links dus die spier zou toch naar de kl*ten gaan X aantal jaar later maar dat wist ik nog niet toen het gebeurde.
Beide keren heel veel geluk gehad dat het winter was en ik altijd een dikke bomberjack aan heb met daaronder drie of vier lagen waardoor ze niet 100% de grip kregen waar ze voor gingen. Als één van die twee voorvallen in de zomer gebeurt was zonder kleding (of maar een stukje stof) dan ben ik 100% zeker dat er gewoon een stuk spier weg geweest zou zijn.
élke keer als er een stagaire zegt "is paarden dan niet gevaarlijk voor jou" en ik dan heel overtuigend antwoord "nee hoor dat valt wel mee.." dan begint mijn fysio de blesssures van de afgelopen zes jaar op te noemen en terwijl de ogen van stagair steeds groter worden zit ik steeds met zo'n blik van "ohja dat is ook nog gebeurt" en "ah, juist, dat liep ook een beetje dom" en meestal eindigt ie met "gebroken been" en dan protesteer ik standaard met "het was maar een beetje gebroken!!!!" en dan zegt de stagair meestal "hoe kunt ge uw been "een beetje" breken?" en dan zeggen mijn fysio en ik meestal tegelijk "alleen het kuitbeen was gebroken".