_June schreef:Ik heb mijn paard gister laten slachten.
Ze had artrose en kreeg steeds minder plezier in d'r leven, het was d'r tijd.
Het was de eerste keer dat ik het leven van een paard moest beeindigen. Heb haar laten slachten omdat ik een nare ervaring met inslapen heb..
Mijn vriend heeft haar gebracht en is er bij gebleven. Het is allemaal rustig en vredig gegaan. Geen stress, paniek.
Ik heb er vrede mee en ben blij dat ik hiervoor gekozen heb!



Ook ik heb begin Januari mijn paard naar de slager gebracht.....
Zie de link in mijn onderschrift.
En mijn andere drie paarden zullen ooit ook dezelfde weg bewandelen. Het is echt een heel persoonlijke keuze, en in mijn geval heb ik mijn paard in december uit de verzekering gehaald, dus slacht is niet altijd kassa!! De meeste mensen gaat het daar ook helemaal niet om.....
Dat een paard via de "achterdeur gered" wordt vind in ronduit crimineel!!! Een slager kan niet beoordelen of een paard "nog gebruikt" kan worden. Ik ben er zelf bijgebleven, tot het bittere einde. Heb alleen het schot niet gezien, maar twee seconden later stond ik wel weer naast mijn paard! Ik weet zeker dat haar pijn over is. En ik hoef niet bang zijn dat een slager beslist dat ze nog wel "gered kan worden". De slager waar ik ben geweest vraagt altijd of je een bewijs/aandenken wilt. Sommige mensen willen graag een aandenken, andere willen een bewijs dat zijn/haar paard er niet meer is. Dat is geen probleem....