Bokt.nl

**Geplaatst**: 06-10-11 09:55

Geplaatst: 06-10-11 09:55

dat klinkt bekend isapaardje.
ik zorg er ook voor dat bob geen aandacht te kort komt,en toch.....als ik met mike weg ben geweest is meneer gepiekeerd.
ach,we zullen het maar zien als een compliment. :')

**Geplaatst**: 06-10-11 11:02

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-10-11 11:02

Dat merk je vaak he Isapaardje? Paarden die niet mogen mennen worden chagrijnig.
Heb zelfs eens gezien dat we dus weggingen met het ene paard, en het andere paard werd in de bak opgezadeld en was echt boos dat haar bijrijder het verkeerde tuig op haar rug had gelegd... begon het eraf te trekken etc. (gelukkig krijg je weinig grip op zo'n zadel met je tanden).

Blijkbaar is er iets aan voor de wagen lopen dat de meeste paarden veel leuker vinden dan rijden. Misschien het feit dat ze niet netjes stelling hoeven te lopen de meeste tijd.

Yoobje ziet er wel heeeeel stoer uit zo voor de kar hoor! En je hebt een mooie omgeving om in te mennen!

**Geplaatst**: 06-10-11 12:16

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-10-11 12:16

De omgeving hier is prachtig. Zowel voor onder de man als voor de wagen.
Pony's staan 200 meter van het bos vandaan, en dan kunnen we uren rijden met minimaal harde weg.
Vandaar dat Isabella ook in haar mindere periodes nog wel ingespannen werd; als ze altijd over de harde weg had moeten lopen, was ze al veel eerder uitgeschakeld geweest.
Maar mogelijk heeft dit er wel voor gezorgd dat ze nu ook echt 'op' is ... maar dat is niet zeker.
Kan ook omgekeerd zijn, dat die beweging er voor gezorgd heeft dat ze er nog is.
Laten we het maar positief bekijken haha.

**Geplaatst**: 06-10-11 13:23

Geplaatst: 06-10-11 13:23

Yoblin is zo stoer

Alleen is het best wel erg dat ie klop krijgt van Isabella :')

Het is in elk geval een teken dat ze der beter voelt

Nemurin: Ik begrijp je ontgoocheling hoor! Maar gelukkig kan ze dus wel nog gewoon in de piste werken.

Leonniejj: ik heb gereageerd in je topic

ze is echt een knap paard!

Friuli was gisteren super gek! De planning was om der aan de hand te stappen, er was vrij veel wind en dat zorgde ervoor dat Friuli der race/rodeo mode boven kwam :Y)

Ik heb der eerst aan de hand ingestapt, ze was echt braaf (wat ik niet gewend ben als ze gek is, normaal schrikt ze dan van het minste zuchtje en reageert ze dan echt overdreven) maar ze schudde steeds met der hoofd (= baas laat me nou, ik ben geekkkk!!) en af en toe nam ze een sprongetje om me dan heel braaf aan te kijken (= was ik niet hoor O:)

)
Dus heb ik der los geklikt... en het ging hard

Bokken, rennen, springen,...
En tussen door kwam ze dan even lekker bij mij om er dan als een racekonijn terug vandoor te sprinten.
Zo lang ze gek was liep ze eigenlijk vrij goed, je zag er amper iets aan, maar eenmaal uitgeraast was ze terug onregelmatig :(:)

Maar het gaat dus de goede kant op, de mierennesten zijn nu zo goed als onder controle, ik hoop dat ik het zo kan houden

**Geplaatst**: 06-10-11 16:00

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 06-10-11 16:00

Het is afwachten of ze in de piste kan werken, maar die andere kan dat inderdaad wel, dus misschien deze ook wel. Dit is gelukkig niet een paard dat gek wordt als ze eens niet mag werken, ze is redelijk lui aangelegd. Ze vindt werk best leuk maar dan graag op een zeer traag tempo.

Dus als ze met vervroegd pensioen zou moeten wordt er een leuk huis voor haar gezocht waar ze als grasmaaier van d'r leven mag genieten, en dit is dus gelukkig wel eentje die dat dan ook echt kan.

Die wind is inderdaad wel lastig he...

**Geplaatst**: 11-10-11 22:53

Geplaatst: 11-10-11 22:53

waar is iedereen? >;)

**Geplaatst**: 11-10-11 22:55

Geplaatst: 11-10-11 22:55

Hoe gaat het?

**Geplaatst**: 11-10-11 23:03

Geplaatst: 11-10-11 23:03

prima.
alles staat er momenteel fris en fruitig bij,kan haast niet beter dus.

bij de andere ook alles goed?

**Geplaatst**: 11-10-11 23:10

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 11-10-11 23:10

Zo goed als goed:
Isabella heeft een los ijzer, uiteraard die aan de slechtste voet en de hoefsmid heeft een kapotte bus en kan niet komen

**Geplaatst**: 11-10-11 23:16

Geplaatst: 11-10-11 23:16

mmmmmhhhh,das balen.
ik had vandaag ook de smid.
mike moest al beslagen worden en precies vandaag kwam er ook nog een ijzer los.
hij kwam precies op tijd.

**Geplaatst**: 11-10-11 23:20

Geplaatst: 11-10-11 23:20

ik kan zeggen dat Gringo niet meer kreupelt , zijn voetje is nog wel wat warmer langs de kroonrand binnenkant dan de andere voet
donderdag word het 4 weken
ik hoop er zaterdag weer een stukje naast te lopen buiten [ of misschien zadel ik hem wel en stap ik erop

]

**Geplaatst**: 11-10-11 23:23

Geplaatst: 11-10-11 23:23

super mirgino.

**Geplaatst**: 11-10-11 23:28

Geplaatst: 11-10-11 23:28

Fijn dat alles zo goed gaat bij iedereen.

Isapaardje, ik hoop dat de bus van je smid snel gemaakt is en sat Isabella snel weer goed vooruit kan.

Hier minder..het wordt kouder en eind van de week gaat het al tegen het vriespunt lopen 's nachts. Ik moet dus eerdaags gaan bellen om een datum te prikken voor Vic. Mijn maag krimpt al samen alleen bij de gedachte

**Geplaatst**: 11-10-11 23:31

Geplaatst: 11-10-11 23:31

ik weet niet meer te zeggen dan sterkte......

**Geplaatst**: 11-10-11 23:32

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 11-10-11 23:32

Inderdaad, hier ook niet. :(:)

**Geplaatst**: 12-10-11 00:32

Geplaatst: 12-10-11 00:32

maikeltje schreef:
Fijn dat alles zo goed gaat bij iedereen.

Isapaardje, ik hoop dat de bus van je smid snel gemaakt is en sat Isabella snel weer goed vooruit kan.

Hier minder..het wordt kouder en eind van de week gaat het al tegen het vriespunt lopen 's nachts. Ik moet dus eerdaags gaan bellen om een datum te prikken voor Vic. Mijn maag krimpt al samen alleen bij de gedachte

Ik weet ook niet goed wat ik moet zeggen. Heel veel sterkte! :(:)

Hier gaat het ook z'n gangetje hoor! Romy blijft lekker vrolijk, merk wel dat ze het weer niks vind

**Geplaatst**: 12-10-11 09:15

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 12-10-11 09:15

Vindt er iemand het weer wel wat?
Zelfs mijn konijnen zitten meer binnen!

**Geplaatst**: 12-10-11 15:48

Geplaatst: 12-10-11 15:48

Maikeltje wat erg voor je, god dat zal wel het moeilijkste telefoontje in je leven zijn Y;(

Ik vind je echt ontzettend dapper hoor!

Ik ben vandaag wat emotioneel geloof ik, ik heb net IM gelezen en ik word er echt niet vrolijker van

Ik heb altijd al het gevoel gehad dat Friuli niet oud zou worden, en de laatste tijd denk ik daar meer en meer aan.
Ze zal in maart 7 jaar worden en ik hoop dat ik der nog vele jaren bij me mag hebben, maar ik vrees ervoor.
Het is nu meer dan een jaar geleden dat ze echt mank geworden is en ik kan nog steeds niet zeggen dat ze er door is

Ze blijft ups and downs hebben en ik weet dat ze nooit meer goed gaat worden en dat doet me zo'n pijn, ze is nog zo jong, het hoort gewoon niet!

**Geplaatst**: 12-10-11 16:45

Geplaatst: 12-10-11 16:45

Nee, dat hoort ook niet...

Ik heb Vic vanaf dat ie 2,5 jaar was en die is ook nooit goed geweest. Hoewel ie toen wel door de klinische en rontgenologische keuring kwam. Maar ja, de problemen kwamen pas aan het licht toen ie aan het werk gezet is. En hij hoefde in het begin echt niet veel te doen. Heb hem met 3 zadelmak gemaakt en een paar weekjes zo'n 3x per week gereden. Toen liep ie licht onregelmatig op een gegeven moment. Ik heb hem toen terug op de wei gezet en een jaar later weer eens opgepakt. Na een paar maanden hetzelfde verhaal. Toen de medische molen in en daar kwam het een na het ander naar voren. Paard zit gewoon niet goed in elkaar en van het een komt het ander aan slijtage. Hij is nu 9 jaar en ik had nooit gedacht dat ie dat zou halen. Hij was met 4 al opgegeven. Ben overal met'm geweest en op een gegeven moment houdt het gewoon op.

Heb geaccepteerd dat ie alleen nog geschikt was als weidepaard maar dat gaat nu in de winters ook niet meer. En op stal kan ie niet vanwege artrose en spat, dan loopt ie helemaal als een krant. Hij moet in beweging blijven. Maar in de winter vermagert ie zo snel dat je hem met de week ziet inleveren. Een teken van pijn aldus mijn DA. Dus dit voorjaar maar besloten dat dit zijn laatste seizoen zou zijn in samenspraak met de veearts. Dapper? Ik vind van niet. Ik heb het gevoel gefaald te hebben want ik moet een leven gaan laten beeindigen.

**Geplaatst**: 12-10-11 20:30

Geplaatst: 12-10-11 20:30

het is zeker een extra hard gelag als je je paard niet oud ziet worden.
de ene is ''oud'' [lees op] met 3 en een ander is ''oud'' met 30.
ik weet alleen zeker dat deze paarden in hun handjes mogen klappen met zulke bazen.
je weet dat je alles hebt gedaan binnen je vermogen [schrale troost]

**Geplaatst**: 12-10-11 21:54

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 12-10-11 21:54

Dat is inderdaad een punt waar je veel moeite mee kan hebben. Ik kan op dat punt 'blij' zijn dat de mijne toch al een aardige leeftijd heeft bereikt (en er hopelijk nog lang is!).

De meeste paarden hier zijn jong en dat is frustrerend. Ze willen zo graag, maar het lichaam kan niet meer. En dat op zo'n jonge leeftijd al! :(:)

Het is nooit leuk om zo'n keuze te maken, maar het feit dat hij dan ook nog zo jong is. :(:)

Sterkte, je hebt inderdaad alles gedaan wat je kon doen, hij kon geen beter baasje hebben dan jij!

**Geplaatst**: 13-10-11 12:35

Geplaatst: 13-10-11 12:35

maikeltje schreef:
Nee, dat hoort ook niet...

Ik heb Vic vanaf dat ie 2,5 jaar was en die is ook nooit goed geweest. Hoewel ie toen wel door de klinische en rontgenologische keuring kwam. Maar ja, de problemen kwamen pas aan het licht toen ie aan het werk gezet is. En hij hoefde in het begin echt niet veel te doen. Heb hem met 3 zadelmak gemaakt en een paar weekjes zo'n 3x per week gereden. Toen liep ie licht onregelmatig op een gegeven moment. Ik heb hem toen terug op de wei gezet en een jaar later weer eens opgepakt. Na een paar maanden hetzelfde verhaal. Toen de medische molen in en daar kwam het een na het ander naar voren. Paard zit gewoon niet goed in elkaar en van het een komt het ander aan slijtage. Hij is nu 9 jaar en ik had nooit gedacht dat ie dat zou halen. Hij was met 4 al opgegeven. Ben overal met'm geweest en op een gegeven moment houdt het gewoon op.

Heb geaccepteerd dat ie alleen nog geschikt was als weidepaard maar dat gaat nu in de winters ook niet meer. En op stal kan ie niet vanwege artrose en spat, dan loopt ie helemaal als een krant. Hij moet in beweging blijven. Maar in de winter vermagert ie zo snel dat je hem met de week ziet inleveren. Een teken van pijn aldus mijn DA. Dus dit voorjaar maar besloten dat dit zijn laatste seizoen zou zijn in samenspraak met de veearts. Dapper? Ik vind van niet. Ik heb het gevoel gefaald te hebben want ik moet een leven gaan laten beeindigen.

Ja hoor ik vind je dapper! Het is echt niet makkelijk om te zeggen dat het zijn laatste zomer is, ik vind het knap da je je daaraan houdt!
Ik weet eigenlijk niet of ik dat zelf zou kunnen

Het domme is ook dat ik een echt dressuur passie heb, en Friuli is echt het perfecte paard daarvoor

Die meid heeft echt kracht en is zo soepel, we zouden echt goed kunnen zijn samen

Maar dat heb ik opgegeven, blijkbaar is er lichamelijk toch iets mis dat ze telkens als het wat moeilijker wordt ze toch weer iets heeft.
Anderzijds denk ik dan ook van niet, want als je op Friuli zit voelt het gewoon allemaal top en moet je der echt tegenhouden, want ze is gewoon te ijverig. Ze heeft echt stukken dat ze het zo gemakkelijk doet, dat het wel lijkt alsof ze al jaren een dressuurpaard is.
En dan krijg je hoop en bouw je op en dan ineens is ze ziek,loopt ze mank of valt ze en sta je terug bij af, terug rust, terug opbouwen, terug hoop,...
Dus bij mij is de vraag nog steeds, is het pech of is het lichamelijk? Niemand die er een antwoord op heeft

**Geplaatst**: 13-10-11 13:03

Geplaatst: 13-10-11 13:03

Dank je wel allemaal, da's dan weer een voordeel van zo'n topic. Kun je effe lekker klagen

Het niet weten wat- en of een paard wat mankeert lijkt me helemaal gek-makend.

Is er geen concrete aanleiding/ oorzaak te vinden bij Friuli? Dat lijkt me zo frustrerend. Wanneer je iets weet dan weet je meestal ook hoe je er mee om kunt gaan of rekening mee kunt houden of zelfs hoe te behandelen. Maar geen uitsluitsel hebben over wat er nu precies aan de hand is lijkt me vreselijk....

**Geplaatst**: 13-10-11 14:25

Geplaatst: 13-10-11 14:25

maikeltje schreef:
Dank je wel allemaal, da's dan weer een voordeel van zo'n topic. Kun je effe lekker klagen

Het niet weten wat- en of een paard wat mankeert lijkt me helemaal gek-makend.

Is er geen concrete aanleiding/ oorzaak te vinden bij Friuli? Dat lijkt me zo frustrerend. Wanneer je iets weet dan weet je meestal ook hoe je er mee om kunt gaan of rekening mee kunt houden of zelfs hoe te behandelen. Maar geen uitsluitsel hebben over wat er nu precies aan de hand is lijkt me vreselijk....

Nope er is helemaal geen knoop aan te binden

pees blessure door uitschuiven in het begin van der rijpaard carrière (is goed genezen en heeft ze nooit meer wat aan gehad)
Nadien niet correct, dan rug vast, dan dikke benen, dan darm infectie, daarna ataxie dat een ontsteking bleek en nu mierennest op der 4 benen en nog steeds die ontsteking die speelt.
Dit zijn de dingen die langere tijd geduurd hebben, de kleine dingen staan er niet bij en het zijn er minstens evenveel :')

Ergens heb ik in men achterhoofd dat ze misschien toch wel ataxie heeft, maar kan ze dan soms weken erg goed zijn en dan dagen weer wat stijf? Het lijkt mij dat ataxie niet kan verbeteren, maar eigenlijk alleen erger kan worden. En zeker niet in ups and downs verloopt zoals het bij Friuli wel is.
Ik weet echt niet of het allemaal verband houdt met elkaar, maar anders hebben we wel erg veel pech

**Geplaatst**: 13-10-11 20:48

Re: Het lief en leed wat een zorgenkind heet.

Geplaatst: 13-10-11 20:48

Jullie hebben ook al veel meegemaakt met jullie paardjes ... en nog.
Ja die onzekerheid, het niet kunnen vinden wat het nu eigenlijk precies is ... heel bekend.
Ik denk ook wel eens; vonden ze nu maar gewoon het euvel, dan kon ik beter besluiten wat ik deed. Nu blijft toch altijd de hoop, juist omdat ze niets vinden, dat het dus ook hier gebaseerd is op louter pech en dat het nog wel eens goed gaat komen ... eigenlijk toch tegen beter weten in.
Isa is nu bijna 18 en ik tob al 6 jaar met haar ... haar leeftijd gaat ook niet meer meespelen bij herstel.

Maikeltje ... wat sta jij voor een vreselijk dilemma ... het gaat koud worden de komende dagen en toch zo lekker in het zonnetje overdag ... Ik wil je veel sterkte toewensen de komende tijd en met de beslissing die je moet gaan nemen binnen mogelijk afzienbare tijd.

Hoefsmid voor Isabella komt maandag.